Morgunblaðið - 09.08.2008, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Eiríkur Guð-mundsson fædd-
ist á Egilsstöðum í
Villingaholtshreppi
17. júlí 1909. Hann
lést á Kumbaravogi
2. ágúst 2008.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Eiríksson bóndi f.
1879, d. 1963 og
Kristín Gísladóttir
húsfreyja f. 1883, d.
1965.
Eiríkur var elstur
í hópi 10 systkina.
Systkini hans: Guðmundur 1910-
1981, Gísli 1912-2007, Kristjana
1913-1995, Guðjón 1914-2001,
Helga 1916-1995, Regína 1918,
Guðbjörg Æsa 1920, Albert 1922
og Gunnar 1926-1983.
Árið 1936 kvæntist Eiríkur
Gunnbjörgu S. Sigurðardóttur f.
19.5. 1913, d. 11.4. 1984 (þau
skildu). Þeirra börn 1)-4)
1) Ingvar D. Eiríksson f. 1938,
maki Eygló J. Gunnarsdóttir. Þau
eignuðust 4 börn þar af er eitt
látið og eiga 11 barnabörn. 2)
Agnes Kristín Eiríksdóttir f.
1940, d. 1996,
maki Óli Jörundsson. Þau eign-
uðust 2 dætur og eiga 5 barna-
börn og 2 barnabarnabörn. 3)
Þorbjörg Henný Eiríksdóttir f.
1942, maki Bjarni Einarsson. Þau
eiga 3 börn og 8 barnabörn. 4)
Sigurður Eiríksson
f. 1947, maki Sig-
urhanna Sigurjóns-
dóttir (þau skildu).
Árið 1953 kvænt-
ist Eiríkur eftirlif-
andi eiginkonu
Margréti Bene-
diktsdóttur f. 10.
okt. 1921. Þeirra
börn 5) Guðmundur
Eiríksson f. 1954,
maki Susanne Pet-
ersen (látin). Fyrri
maki Anna B. Saari
(þau skildu). Þau
eiga 2 börn. 6) Benedikt Eiríks-
son f. 1962, maki Helga Haralds-
dóttir. Þau eiga 4 börn. Stjúp-
dóttir Eiríks, dóttir Margrétar, 7)
Guðrún Halldórsdóttir f. 1947,
maki Valdimar Valdimarsson.
Þau eiga 2 dætur og 2 barnabörn.
Eiríkur ólst upp í hópi systkina
sinna á Egilsstöðum við almenn
sveitastörf. Eftir fermingu var
hann til sjós á Suðurnesjum og í
Vestmannaeyjum, en meirihluta
starfsævinnar var hann bifreiða-
stjóri, lengst af hjá Mjólkurbúi
Flóamanna á Selfossi. Á Selfossi
bjó hann frá árinu 1943 en síð-
asta ár ævinnar var hann vist-
maður á Kumbaravogi á Stokks-
eyri.
Útför Eiríks fer fram frá Sel-
fosskirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 13.
Tengdafaðir minn, Eiríkur Guð-
mundsson eða Eiríkur í Hólmavík,
er nú látinn á hundraðasta aldurs-
ári eins og stundum er sagt, saddur
lífdaga. Hann var hress á 99 ára af-
mælinu sínu og naut þess að fá
heimsókn frá fjölskyldunni og þá
spillti ekki deginum að starfsstúlk-
urnar á Kumbaravogi komu inn til
hans og sungu afmælissöng fyrir
hann.
Ég man smá atvik frá því þegar
ég var að byrja að safna í búið og
hafði keypt ódýra kaffikönnu, ekki
leist Eiríki betur á könnuna en svo
að daginn eftir gaf hann mér vand-
aða kaffikönnu og sagði mér að
skila hinni. Þannig var Eiríkur,
hann vildi hafa hlutina vandaða og í
lagi.
Eiríkur var mjög myndarlegur
maður, á yngri árum var hann með
kolsvart hár og skegg og á gamals
aldri gekk hann beinn í baki eins
og ungur væri. Lengst af keyrði
hann mjólkurbíl hjá Mjólkurbúi
Flóamanna.
Það lék allt í höndunum á hon-
um, það var gott að leita til hans ef
eitthvað bilaði hvort það voru stól-
ar eða aðrir hlutir, hann tók stól-
ana í sundur og límdi þá aftur sam-
an svo þeir voru betri en nýir, hann
var mjög flinkur, hann smíðaði ým-
islegt, t.d. skeiðaplatta og hillur
fyrir handklæði og diska.
Eftir að hann hætti að vinna fór
hann meira að saga út litla hluti
svo sem dýr og aðra smáhluti sem
eru nú víða til í fjölskyldunni. Við
Denni sýndum Níelsi Hafstein for-
stöðumanni á Safnasafninu þessa
hluti, hann keypti nokkuð magn og
setti upp á safninu hjá sér, en Níels
safnar alþýðulist.
Ég er þakklát fyrir allar þær
góðu minningar sem ég á um hann
Eirík tengdapabba. Ég bið góðan
Guð að taka vel á móti honum og
styrkja Margréti börnin þeirra og
fjölskyldur.
Ég vil þakka starfsfólki á Kumb-
aravogi hlýja og góða umönnun
sem hann naut þar.
Eygló Jóna.
Mig langar að minnast Eiríks afa
míns með nokkrum orðum.
Hann afi lifði tímana tvenna í
orðsins fyllstu merkingu enda
fæddur 1909 og breytingarnar á
þessum 99 árum síðan hann fædd-
ist ansi miklar. Afi var alltaf svo
elskulegur, með svo rólegt yfir-
bragð en harðduglegur og tók áföll-
um og mótlæti í lífinu af æðruleysi.
Hann var líka svo mikill húmoristi,
alltaf leyndist stríðnisblik í aug-
unum hans og hann lumaði á ein-
hverjum skemmtilegum skotum
bæði á sjálfan sig og annað. Síðustu
árin þegar hann fór að heyra illa,
brosti hann alltaf með glettni í aug-
unum og sagði „ég heyri nú svo illa
– bara eiginlega ekki neitt“ þegar
maður kom í heimsókn.
Síðast þegar ég hitti afa í mars
2008 þá heyrði hann samt allt þeg-
ar við ræddum saman í ró og næði,
þá sagði hann mér frá því þegar
hann var á vertíð í Vestmanna-
eyjum sem ungur maður og bætti
við að ef hann hefði ekki verið
svona sjóveikur þá hefði hann lík-
lega orðið sjómaður. En það varð
ekki raunin og afi átti farsælan fer-
il hjá Mjólkurbúi Flóamanna sem
mjólkurbílstjóri. Það eru ekki
margir sem keyra mjólkurbíl fram
á sjötugasta og annað aldursár og
það hafa örugglega verið margir
erfiðir dagar í snjó og myrkri þar
sem þurfti að sækja mjólk í sveit-
ina, setja keðjur á dekkin og reyna
að klára daginn fyrir myrkur. Það
eru heldur ekki margir sem keyra
bíl til 96 ára aldurs, en það er eft-
irminnilegt þegar þú fékkst sjálf-
virkan bílskúrsdyraopnara í 90 ára
afmælisgjöf, því gamla hurðin var
orðin ansi þung.
Afi hugsaði alltaf svo vel um
ömmu, hjálpaði henni með öll heim-
ilisverkin. Ein fallegasta minningin
mín um afa er þegar ég kom í
heimsókn til hans og ömmu á Ár-
veginn og hann var á leiðinni út á
snúrur með kaskeitið á höfðinu og
fullan bala af hvítum þvotti. Þó
hann væri kominn um nírætt var
hann enn eins og ungur maður. Ég
horfði á hann hengja út, hvítur
þvotturinn blakti í vindinum og
grasið á Árveginum var grænna en
allt annað gras og hann brostir
glettnisbrosi þegar ég labbaði til
hans. Þannig ætla ég að muna eftir
þér afi minn. Þegar amma lær-
brotnaði fyrir nokkrum árum og
var í marga mánuði á spítala, eldaði
afi mat sjálfur, skipti á rúmunum
og vann öll þau verk sem þurfti að
vinna. Hann þurfti enga hjálp enda
bara 94 ára gamall.
Já hann afi minn var sterkur
maður bæði andlega og líkamlega
og hann gekk um nú síðast á 99 ára
afmælinu sínu 17. júlí sl. Hann
grínaðist líka þegar einhver stakk
upp á að hann færi í hjólastól, þá
brosti hann bara og sagði „já það
væri þá eitthvað fyrir þau frammi
til að hlæja að“. Hann sagði líka oft
að hann ætlaði ekki að verða 100
ára og hann stóð við það.
Elsku afi, nú hefur þú fengið
hvíld eftir annasama ævi. Takk fyr-
ir samfylgdina og Guð veri með
þér. Við sendum ömmu og öðrum
ættingjum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Kær kveðja,
Lísa Björg Ingvarsdóttir
og fjölskylda í Danmörku.
Þegar dauðinn kemur og tekur
þá sem þreyttir eru, verður maður
þakklátur fyrir þau mörgu ár sem
þeir voru hluti af tilveru manns. Ég
á margar minningar um afa minn,
hvort sem þær eru um hann sitj-
andi í ruggustólnum inni í stofu,
vaskandi upp með svuntuna um
mittið eða bara brosandi, þá eru
þær í mínum hug sem gullmolar.
Ég man að þegar við systkinin
fórum i heimsókn til afa og ömmu á
Selfossi, var afi ávallt tilbúinn til að
draga fram leikföngin og oftar en
ekki sat hann hjá okkur á meðan
við lékum okkur og sagði okkur
hver af sonum hans hefði nú átt
þennan bíl eða hinn, eða bara talaði
um hin ýmsu leikföng sem fundust
í leikfangakassanum. Hann afi
minn var rólegur og góður maður
með frábæra kímnigáfu. Þegar það
var gestagangur á heimilinu, hvort
sem það var á Árveginum eða í
Grænumörk, og umræður áttu sér
stað, fannst mér alltaf skemmtileg-
ast að fylgjast með afa því ef mað-
ur hlustaði vel átti hann það til að
koma með lítil innskot inn í um-
ræðuna, full af hans yndislega
húmor sem fengu mig alltaf til að
brosa og hugsa hve frábær afi minn
væri.
Sú minning sem stendur samt
hvað mest upp úr í huga mér er
þegar ég var í heimsókn eitt sinn á
Árveginum og hann afi kallaði á
mig og bað mig um að koma inn á
verkstæðið sitt. Þá var hann búinn
að smíða eina af litlu styttunum
sínum og sagði að fyrst ég væri nú
svona mikill teiknari mætti ég lita
styttuna. Ég man hvað ég var stolt
af því að hann afi skyldi biðja mig
um þetta. Fyrir mér sem barni var
bónin og það að hún kæmi frá afa
eins og öll leikföng heimsins. Ég
verð alltaf þakklát fyrir þær stund-
ir sem ég átti með honum afa mín-
um og þær minningar sem ég á í
hjarta mínu, ég mun geyma þær
alla mína ævi.
Sofðu vært afi minn. Við sjáumst
aftur við enda vegarins.
Rannveig Rúna
Guðmundsdóttir Saari.
Elsku afi okkar er dáinn. Við eig-
um margar góðar minningar sem
við munum geyma í hjörtum okkar
um ókomna tíð. Alltaf var gott að
koma í „litla húsið við Árveginn“ og
heimsækja afa sem átti „litla hvíta
bílinn“ og svo þegar þau fluttu í
Grænumörkina var sama gestrisnin
þar og fengum við alltaf „eitthvað
gott í gogginn“.
Afi var einstakur, hann fann allt-
af dótið inni í skáp þegar við kom-
um í heimsókn til þeirra ömmu og
lék með okkur á gólfinu, þá var
hann kominn yfir nírætt en það var
ekki að sjá á honum. Afi var alltaf
að skera út, mála og smíða eitthvað
dót og eigum við bræðurnir ým-
islegt eftir hann, t.d. gamlan mjólk-
urbíl merktan MBF sem hann bjó
til úr eldspýtum. Elsku amma, þinn
missir er mikill. Megi góður Guð
styrkja þig á þessum erfiðu tímum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð geymi þig, elsku afi okkar,
hafðu þökk fyrir allt.
Arnþór, Bjarki og Heiðar.
Eiríkur Guðmundsson
Hér hvílir væn og göfug grein
af gömlum, sterkum hlyni;
hún lokaði augum hugarhrein
með hvarm mót sólar skini.
Hún dæmdi ei hart, hún vildi vel,
í vinskap, ætt og kynning.
Hún bar það hlýja, holla þel,
sem hverfur ekki úr minning.
Hún unni list í máli og mynd,
sú mennt var hennar stjarna;
þar heyrði hún tala tæra lind
á tungu engilbarna.
Ef blað hún tók og batt sín orð,
var blærinn hreinn og fagur,
en hógvær sat hún hússins borð,
því hátt skein æðri dagur.
Allt metur rétt hin mikla náð
um manna hug og vilja;
eitt hjartans orð um eilífð skráð
á orku, er himnar skilja.
Nú les hún herrans hulin ráð
um hlut og örlög þjóða,
Helga Ingibjörg
Stefánsdóttir
✝ Helga IngibjörgStefánsdóttir
fæddist á Smyrla-
bergi í Torfalækj-
arhreppi í A-
Húnavatnssýslu 23.
maí 1910. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni 23. júlí síð-
astliðinn.
Útför Helgu fór
fram frá Háteigs-
kirkju 31. júlí sl.
þar sést í lífsbók sérhver
dáð
hins sanna, fagra og
góða.
(E. Ben.)
Þá hefur Helga
Stefánsdóttir hvatt
þennan heim, 98 ára
að aldri. Langri ævi er
lokið og hún hvíldinni
fegin. Helga fæddist
norður í Húnaþingi og
ólst þar upp. Ung að
árum missti hún eigin-
mann sinn frá þremur
ungum dætrum. Á þeim tíma voru
engar almannatryggingar eða bæt-
ur. Ungu hjónin höfðu þá byggt sér
þriggja hæða hús á Vífilsgötu 23.
Með óbilandi kjarki og dugnaði tókst
henni að halda húsinu. Uppgjöf var
ekki til í hennar huga. Hún leigði
bæði kjallarann og miðhæðina svo
margir hafa búið í hennar húsi. Ég
var ein af þeim. Hún leigði ungu
námsfólki utan af landi gegn vægu
gjaldi og studdi þannig við bakið á
mörgum efnalitlum námsmanninum.
Hún var veitandinn en ekki þiggj-
andinn.
Ég kveð Helgu mína með virðingu
og þakka henni fyrir alla hjálpina við
mig og mína. Hún verður aldrei full-
þökkuð. Ég og fjölskylda mín send-
um dætrum hennar og þeirra fjöl-
skyldum innilegar samúðarkveðjur
og biðjum Guð að blessa minningu
mætrar konu.
Unnur Zóphóníasdóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir alla þá vinsemd, hlýhug og
samúð sem okkur hefur verið sýnd vegna fráfalls
elskulegs eiginmanns míns, föður, tengdaföður og
afa,
JÓNS HAUKSSONAR,
lögmanns,
Vestmannabraut 11,
Vestmannaeyjum.
Svala Hauksdóttir,
Haukur Jónsson, Kristbjörg Jónsdóttir,
Bjarki Jónsson, Ósk Gunnarsdóttir,
Jóhanna Inga Jónsdóttir, Hólmgeir Austfjörð
og afabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS BERGSSONAR,
Ketilsstöðum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heilbrigðisstofnunar
Austurlands á Egilsstöðum og einnig allra þeirra
sem sýndu samhug í veikindum hans.
Elsa Guðbjörg Þorsteinsdóttir,
Halldóra Jónsdóttir, Birgir Sigfússon,
Bergur Jónsson, Olil Amble,
Ragnheiður Jónsdóttir,
Steinunn Jónsdóttir, Einar Valur Oddsson,
afa- og langafabörn.
✝
Okkar ástkæra,
ÁGÚSTA SKÚLADÓTTIR,
Vallholti 39,
Selfossi,
sem lést mánudaginn 4. ágúst verður jarðsungin
frá Selfosskirkju laugardaginn 16. ágúst kl 11.00.
Kjartan T. Ólafsson,
Jökull Veigar Kjartansson, Elín Sigmarsdóttir,
Ólafur Helgi Kjartansson, Þórdís Jónsdóttir,
Skúli Kjartansson, Nancy Barrish,
Hjálmar Kjartansson, Guðný Anna Arnþórsdóttir,
Bergdís Linda Kjartansdóttir, Þórður Kristjánsson,
ömmu- og langömmubörn.