Morgunblaðið - 23.11.2008, Qupperneq 58

58 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. NÓVEMBER 2008
✝ Erla Sig-urbjörg Eiríks-
dóttir fæddist á
Sjávarborg í
Skagafirði 15. maí
1926. Hún lést í
Reykjavík 11. nóv-
ember sl. For-
eldrar hennar
voru Eiríkur
Björnsson, fæddur
14.10. 1895 á
Skeggstöðum í
Austur-Húnavatns-
sýslu, dáinn 3.9.
1986 á Sauð-
árkróki og Margrét Reg-
inbaldsdóttir, fædd 10.3. 1896
á Flateyri við Önundarfjörð,
dáin 27.4. 1955 í Reykjavík.
Systir Erlu, Hildur Þ. Eiríks-
dóttir, fædd 25.1. 1920, lést í
Reykjavík 20.9. 2007. Sam-
býlismaður Erlu er Gústaf Sæ-
mundsson, fæddur 3.2. 1933.
Árið 1927 fluttist fjölskyldan
að Gili í Borgarsveit en þaðan
fluttu þau 1937 til
Sauðárkróks þar
sem heimili þeirra
stóð æ síðan. Erla
fékk hefðbundna
skólagöngu í
æsku. Settist síðan
í Menntaskólann á
Akureyri og lauk
þaðan gagnfræða-
prófi. Leið hennar
lá næst suður, í
Húsmæðraskóla
Reykjavíkur. Þar
lauk Erla prófi
1949.
Erla starfaði lengst við
verslunar- og skrifstofustörf
bæði á Sauðárkróki og í
Reykjavík. Síðar hóf hún nám
við Sjúkraliðaskóla Íslands og
lauk þaðan prófi 1981 og vann
sem sjúkraliði það sem eftir
var starfsævinnar.
Erla var kvödd í kyrrþey
miðvikudaginn 19. nóvember
sl. frá Fossvogskapellu.
Ég lofa þig hin ljúfa aftanstund
sem laugar hjarta mitt í þínum ljúfa svala
þú lífgar vonir, græðir hverja und
og getur jafnvel látið steininn tala.
(Rósberg G. Snædal.)
Þegar aldnir eiga í hlut verðum við
frekar að búast við því að hin hinsta
kveðjustund nálgist. Á sl. tveimur og
hálfu ári hef ég kvatt foreldra mína
og nú móðursystur mína, Erlu. Sam-
vera mín með þessu fólki mínu er
orðin löng, en það dýrmætasta í
minningum mínum um þau er að hún
er svo skuggalaus, lærdómsrík og
falleg. Það vita allir sem frænku
mína þekktu að hún batt ekki bagga
sína sömu hnútum og aðrir, sem oft
reyndist erfitt öðrum að skilja. Hjá
henni voru þó lífsgildin alveg skýr.
Öll sín störf vann hún af einstakri
samviskusemi og nákvæmni og aldr-
ei neitt framkvæmt nema þaulút-
hugsað.
Erla giftist ekki og eignaðist ekki
börn og hefur því líf hennar oft verið
einmanalegt. Það urðu því ánægju-
leg umskipti í lífi hennar þegar hún
hóf sambúð með Gústa 1974. Það
sem sameinaði þau var brennandi
áhugi þeirra á dansi og ferðalögum
til Spánar. Það var unun að vera
þátttakandi í tilhlökkun þeirra þegar
Spánarferð var í vændum eða þegar
þau voru að fara á gömlu dansana
sem þau stunduðu af kappi meðan
heilsan leyfði. Þá sá ég glampa í aug-
um þeirra beggja.
Ég vil að lokum þakka Erlu
frænku minni öll þau góðu ráð sem
hún gaf mér í lífinu. Þeim ráðum gat
ég alltaf treyst. Fyrir hönd foreldra
minna og okkar systkinanna þakka
ég góðvild og hjálpsemi alla tíð.
Nú fer sól að nálgast æginn
nú er gott að hvíla sig
og vakna ungur einhvern daginn
með eilífð glaða kringum sig.
(Þ.E.)
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Edda
Snorradóttir.
Erla Sigurbjörg
Eiríksdóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MATTHILDUR I. EINARSDÓTTIR,
Reynivöllum 8,
Selfossi,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans á Hringbraut
þriðjudaginn 18. nóvember.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju miðvikudaginn
26. nóvember klukkan 14.00.
Ólafur Ben Snorrason,
Unnur Ben Ólafsdóttir, Viðar Bergsson,
Ólöf Þóra Ólafsdóttir, Sverrir Arason,
María Ben Ólafsdóttir, Óskar Einarsson,
Einar Ólafsson,
Guðný Ólafsdóttir, Gunnar Jökull Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is
Vaktsími: 565 5892 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Yvonne Tix
Elsku besta amma, takk fyrir að
vera amma okkar. Það er skrýtin til-
finning að missa þig. Þú varst okkur
dýrmæt og hugsaðir mjög vel um
okkur alla og erum við þakklátir fyr-
ir það og búum að þeirri elsku og
umhyggju allt okkar líf.
Núna líður varla sá dagur að við
hugsum ekki til þín og við eigum
örugglega eftir að minnast þín um
ókomin ár, líka þegar við verðum
Rósalinda Helgadóttir
✝ RósalindaHelgadóttir
fæddist á Kirkjubóli
við Stöðvarfjörð 13.
nóvember 1921.
Hún andaðist á
dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Upp-
sölum á Fáskrúðs-
firði 14. október
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Stöðvarfjarð-
arkirkju 24. októ-
ber.
orðnir gamlir karlar.
Vonandi líður þér
vel og ert glöð, núna
þegar þú ert búin að
hitta Lilla afa, látna
ættingja og alla gömlu
og góðu vinina þína.
Margar bækur,
margir sálmar, mörg
lög og ljóð minna á þig
og er ljóð Kristjáns
Hreinssonar, „Fjöllin
svo blá“, eins og boð-
skapur frá þínu hjarta.
Heyrðu landsins hjarta
slá,
hlustaðu á tónlist þá
sem þú vilt í veröld njóta,
vertu frjáls og þú munt sjá
að hamraveggi fagrir fossar brjóta
og finndu hvernig máttur lífsins er.
Sjáðu hvernig vötn um flúðir fljóta,
og finndu hvernig landið heilsar þér.
Allt sem þú átt
augu þín sjá,
fjöllin í fjarska
svo fögur og blá.
Foldin þín er fríð og kær,
fósturjörðin hrein og tær,
undir dagsins bjarta blossa
blóm í þinni moldu grær.
Já, þú munt hljóta lífsins ljúfu kossa
ef lærirðu að njóta þess sem er.
Hlustaðu á landsins fögru fossa
þá finnurðu að lífið býr í þér.
Allt sem þú átt
augu þín sjá,
fjöllin í fjarska
svo fögur og blá.
Er hamraveggi fagrir fossar brjóta
þú finnur hvernig máttur lífsins er.
Sjáðu hvernig vötn um flúðir fljóta,
og finndu hvernig landið heilsar þér.
Allt sem þú átt
augu þín sjá,
fjöllin í fjarska
svo fögur og blá.
Þínir ömmustrákar á Stöðvarfirði,
Pétur Arnar,
Guðmundur Arnþór og
Kristján Agnar.
Iðulega þegar ég
frétti af andláti ein-
hvers gerist það að
hugur minn reikar aft-
ur til samverustunda
með viðkomandi og minningunni
koma ýmsar myndir úr fortíðinni.
Það gerðist einmitt þegar ég frétti að
frændi minn Guðmundur Karlsson
væri látinn. Í gegnum hugann runnu
myndir allt frá því er við vorum börn
og hann var Gummi stóri frændi og
fram til þess tíma er ég sá hann síð-
ast, þá bundinn við hjólastól sökum
veikinda sinna. Eitt áttu þessar
myndir allar sameiginlegt. Gummi
var alltaf brosandi þegar ég hitti
hann.
Ég minnist hans sem frekar fyr-
irferðarmikils stráks, þegar við vor-
um börn og hittumst við ýmist heima
hjá honum eða hjá Guðrúnu ömmu.
Hann var auðvitað foringi okkar
krakkanna í öllum leikjum, enda elst-
ur af systkinabörnunum. Fljótlega
komu tónlistarhæfileikar hans í ljós
og þar sem það var venja að syngja
saman þegar systkini móður minnar
hittust, gjarnan við undirspil Kalla
eina bróðurins, kom það fyrir að
Gummi spilaði líka með pabba sínum.
Þá var kátt á hjalla og þeir feðgar
nutu sín svo sannarlega.
Þótt ekki væri mikill aldursmunur
Guðmundur Karlsson
✝ GuðmundurKarlsson fædd-
ist í Reykjavík 18.
maí 1946. Hann lést
hinn 11. nóvember
sl.
Útför Guðmundar
fór fram frá Kópa-
vogskirkju 17. nóv-
ember sl.
á okkur Gumma var
hann nægilega mikill
til þess að hann varð
miklu eldri en ég þegar
kom á unglingsárin. Þá
þótti okkur yngri
frændsystkinunum
það frekar flott að
frændi okkar skyldi
spila í popphljómsveit-
inni Toxic og fylgd-
umst meðal annars full
aðdáunar með honum
á útitónleikum 17. júní.
Sem táningar hittumst
við Gummi sjaldnar í
fjölskylduboðum, en ég rakst þó af og
til á hann þegar hann vann hjá Sani-
tas sem þá var með Pepsi umboðið, en
sökum vinnu sinnar þar fékk hann
um tíma viðurnefnið Gvendur Pepsi.
En hvort sem hann var töffaralegur
tónlistarmaður eða í dagvinnu við að
keyra út gosdrykki átti hann alltaf til
bros handa frænku sinni þegar hann
hitti hana.
Síðar lágu leiðir okkar saman þeg-
ar hann var búinn að læra málaraiðn
og kom með meistara sínum og mál-
aði fyrir Karnabæ, ýmist þegar nýjar
verslanir voru settar á stofn eða
gömlum breytt. Og sem fyrr var það
alltaf þessi brosmildi og hressi frændi
sem ég hitti.
Þótt samgangur milli okkar væri
ekki mikill hittumst við nokkrum
sinnum eftir að hann greindist með
MS-sjúkdóminn. Mér er þó einna
minnisstæðust heimsókn hans vestur
á Hellnar þar sem við héldum ætt-
armót. Gummi hafði ekki ætlað að
mæta á staðinn sökum veikinda sinna
en skipti svo um skoðun og kom með
Stefáni, syni sínum. Og hann fékk
heldur betur móttökurnar. Gleðin yf-
ir því að hann skyldi mæta leyndi sér
ekki hjá fjölskyldunni og allar keppt-
ust móðursystur mínar við að kyssa
hann og knúsa og bjóða velkominn.
Hann var sannkallaður aufúsugestur
hvar sem hann kom og öll fjölskyldu-
boð lifnuðu við þegar hann birtist.
Móðir mín, Laufey Torfadóttir,
sendir fjölskyldu Gumma einlægar
samúðarkveðjur, en sökum veikinda
á hún þess ekki kost að kveðja hann
við jarðarförina. Sjálf sendi ég börn-
um og barnabörnum, svo og systk-
inum Gumma samúðarkveðjur mín-
ar. Minningin um þennan mann er í
mínum huga falleg. Hún er og verður
alltaf um hinn brosandi og skemmti-
lega Gumma frænda.
Guðrún G. Bergmann.
Ljúfmennið Guðmundur Karlsson
hefur kvatt þennan heim. Við munum
sakna hans. Allir þeir sem kynntust
honum vita hversu ljúfur, góður og
ósérhlífinn hann var. Ég var í árgangi
og æfði handbolta í HK með Stebba
og í þá daga var það ekki regla að for-
eldrar mættu á mót eða hraðmót til
að hvetja eða aðstoða þjálfara. En
alltaf var Gummi mættur með fallegt
bros boðinn og búinn að hjálpa og að-
stoða á hvern hátt sem hann gat.
Hann fyllti bílinn af strákum og
skutlaði okkur fram og til baka, fór
jafnvel nokkrar ferðir ef þurfti. Hann
veitti okkur innblástur og róaði ef
skapið var of mikið, en þó kenndi
hann okkur kannski mest í gegnum
óeigingirni sína að vera alltaf til stað-
ar og hafa gaman af því að stússast í
kringum okkur og við elskuðum hann
mikið fyrir það.
Elsku Stebbi, Kalli og fjölskylda
fyrir hönd Kársnesgengisins sendi ég
ykkur innilegar samúðarkveðjur og
vona að guð líti til með ykkur.
Jóhann G. og félagar.
Frænka mín Ragn-
hildur, alltaf kölluð
Ragna, lést 11. nóvember sl. Við
vorum bræðradætur, ég dóttir
Jóns og hún dóttir Ársæls. Hann
og kona hans Guðrún Gunnsteins-
dóttir tóku við búi á Reynishólum,
stunduðu búskap af miklum dugn-
aði, juku húsakost og stækkuðu
Ragnhildur Gíslína
Ársælsdóttir
✝ RagnhildurGíslína Ársæls-
dóttir fæddist í
Reynishólum í Mýr-
dal, V-Skaft., 5. jan-
úar 1929 og lést 11.
nóvember 2008 á
Dvalarheimilinu
Hjallatúni, Vík.
Útför Rögnu var
gerð frá Vík-
urkirkju í Vík 15.
nóvember sl.
tún, sem þá voru af
skornum skammti.
Ræktun var mikið
áhugamál. Afburða
vænt sauðfá áttu þau
hjón. Oft var leitað
til Ársæls ef lækn-
ishjálp barst ekki í
tæka tíð, bæði til
manna og dýra. Ár-
sæll fékkst við söðla-
smíði enda lagtækur
mjög og glaðvær og
góður heim að
skækja og hjálpsam-
ur við nágranna sína
svo af bar. Trúmaður var hann og
lér sér mjög annt um öll kirkj-
unnar mál.
Þeim hjón varð þriggja barna
auðið þau voru Gunnsteinn, Einar
og Ragna sem var yngst. Ragna
ólst upp á góðu heimili á Reyn-
ishólum og bjó þar eftir að hún
giftist manni sínum Guðlaugi Guð-
jónssyni. Þau eignuðust þrjú börn
Ársæl, Jóhann og Dagrúnu. Við
Ragna frænka töluðum oft saman í
síma og hittumst alloft, m.a. á ætt-
armótum og við önnur tilefni.
Ragna var mikil hagleiks- og
hannyrðakona enda var hún oft ein
heima með börnin þar sem maður
hennar vann á skurðgröfum fjarri
heimili sínu oft svo vikum skipti.
Ragna tók þátt í félagsmálum,
hafði gaman af tónlist. Söng sjálf í
kirkjukór, bæði í Reynishverfi og í
Vík, en til Víkur fluttu þau hjón
1992. Nú er Ragna öll. Ég vil
þakka henni fyrir margar sam-
verustundir og ánægjuleg sam-
skipti allt þar til yfir lauk. Síðustu
árin átti Ragna við erfiðan sjúk-
dóm að stríða, en trúin hjálpaði
henni að bera hinn mikla kross.
Ég vil votta manni hennar og af-
komendum þeirra mína dýpstu
samúð. Guð geymi þau og varð-
veiti.
Guðmunda Katrín
Jónsdóttir.