Skinfaxi - 01.02.1934, Blaðsíða 6

SKINFAXI
G
verið fálálur, yfirlætislaus og lilédrægur um of. Er
haim kom þaðan aftur, var liann frjálsmannlegur í
máli við livern sem var, fullur af fjöri, vonum og
fjöUireyttum álmgmálum, og vildi liclzt framkvæma
í verki, þegar i stað, allt það, er hann liafði lært.
I’egar er liann var nýkominn heim, tók hann að
gróðursetja blóm og trjá-
plöntur i dálitlum garði, er
lá í skjóli við bæinn. Not-
aði liann lil þess blíöviðris-
kvöldin, er annarri vinnu
var lokið. Sjálfsag hcfir fæst
af þessu náð fullum þroska,
cn í'lest dálð. En hann liéll
ótrauður áfram að hæta í
skörðin, meðan hans naut
við þar heinia, en síðan tóku
systkini lians og heimafólk
við, og er nú garður þcssi
fyrir löngu orðinn hin mesta
Ueimilisprýði. Bráðlega tók
hann einnig að gefa sig að sveitarmálum og hvetja
til ýmissa framfara og framkvæmda, sem að gagni
máttu koma.
En hugstæðast er oss, æskuvinum lians, það, er
Iiann kom á fót unglingafélagi, haustið 1906. Var hann
fyrir fáum vikum heim kominn, er hann vakti máls
á því við unglingsmann i nágrenninu, að gagn og
gleði mælti af því verða, ef ungt fólk i sveitinni stofn-
aði með sér félagsskap til málfunda og skemmtana.
llugmyndin fór lcngra, og var tekið opnum örmum.
Eélagið var siofuað i nóvemhermánuði um haustið
og voru stofnendur 16 uugliugar, enginn eldri en 22
ára, en flestir innan við tvitugt. Var það aðallega
málfundafélag, ætlað til þess að æfa félagsmenn i
að láta hugsanir sínar skýrt og skipulega i ljós, en