Skinfaxi - 01.02.1934, Qupperneq 7

SKINFAXl
7
félagslögin svo rúnigóð, að auðvelt var að færa út
kvíarnar, bæði til andlegra og verklegra viðfangs-
efna, er félaginu yxi fiskur um lirygg. Fundir skyldu
halduir að þriggja vikna fresti, á tímabilinu frá vet-
urnóttum til vertíðar, en þá fóru flestir ungir menn
til sjóróðra. Að sumrinu skyldi lialda eiun eða tvo
fundi, eftir ástæðum og samkomulagi. Félagssvæðið
var Eystri-Tungan.
Félagsstofnun, slik sem jiessi, var algjör nýlunda
í sveitinni, og litu ýmsir liana hornauga. Var ekki
trúlt um, að roskið fólk og ráðsett sæi eftir timan-
um, sem eyddist lil fundasóknar, og lcviði því, að
félagsskapurinn myndi ala upp í unglingunum iðju-
leysi og skemmtanafíkn, en aðrir skopuðust að. Hins
er líka ljúft að geta með þakklæti, að margir for-
eldrar og húsbændur tóku þcssari nýju breyfingu
vel og hlýlega, og lögðu hvorki í orði né verki stein
í götu barna sinna til fundarsóknar og félagsstarfa.
Fundir voru haldnir á víxl á Drumboddsstöðum og
Gýgjarlióli, með ljúfu samþykki húsráðenda á báð-
um bæjum. Og unga fólkið var ánægt. Telja sumir
það nú, eftir nær 30 ár, mcstu gleðistundir og hrifn-
ingar á æfi sinni, er þeir sóttu fundi í þessu fá-
menna félagi, lilýddu þar á fagrar sögur eða góð
kvæði, er upp voru lcsin, eða gerðu sjálfir fyrstu til-
raunir til þess, að lála opinberlega i ljósi skoðanir
sínar á því, sein um var rætt.
í þessum félagsskap var Þorfinnur lífið og sálin,
þótt ýmsir aðrir væru þar góðir starfsmenn. Hann
var þroskamestur og einna elztur þeirra, er þar störf-
uðu, og sá cini, sem vanur var félagsstörfum að
nokkru ráði. Félagar lians kunnu vel að meta það,
og þótti ekkert ráð ráðið, nema bann samþykkti.
Yfirburði sína fór hann afbragðsvel með, og lét l'é-
laga sína aldrei kenna aflsmunar í orðaskiptum, þótt
honum Iiefði að sjálfsögðu oft verið það auðvelt,