Skinfaxi - 01.02.1934, Blaðsíða 16

1«
SKINFAXI
Mætti sveitin eignast marga þeirra líka að mannkost-
nm, dugnaði, og sannri menntun andans og lijartans,
|)á væri framlíð hcnnar björt og blómleg, þrátt fyrir
allt ])að lífsstríð og örðugleika, sem liver kynslóð á
við að húa.
Viletoría Guðmundsdóttir.
Þorsteinn á Drumboddsstöðum var meðai þeirra
manna, sem flestir þékktu og mesl traust var bor-
ið til meðal ungmennafélaga. Eg efa það mjög, að
nokkur maður innan U. M. F. iiafi verið jafn sjálf-
kjörinn foringi félags síns og hann var, þar sem hann
stýrði því við einróma traust í 22 ár. Þó mun Þor-
steins víðar og meira verða minnzt vegna starfsemi
lians fyrir sameiginleg málefni ungmennafélaga og
í þágu stærri heilda en eins félags. Hann var einn
þeirra, er fremstir stóðu i Héraðsambandinu Skarp-
héðni, sótti oftast þing þess, stýrði þeim oft sem
forseti og fór fvrirlestraferðir fyrir það. Erindi það,
sem hér fer á eflir, flutti liann í slíkri ferð í'yrir
fáum árum.
Þó á U. M. F. í. Þorsteini eigi sizt mikið starf að
þakka. Hann hefir sótt sambandsþing, eg held öll,
síðan eg man fyrst til (1921) og liklega fyr. Einn
vetur ferðaðist hann um f}rrir sambandið og flntti
fyrirlestra. Hann var endurskoðandi þess nokkur sið-
ustu ár. Og hann var forseti sambandsþingsins í Þrasta-
skógi síðastl. sumar og sá maður, er þar hafði mesl
áhrif á mál. Munum við, sem þingið sátum, lengi
minnast drengilegrar og traustrar framkomu Þor-
steins, i mestu vandamálum þingsins. Það var liann,
sem kom fullu samkomulagi á í bindindismálinu.
í hinni snjöllu ritgerð Viktoríu Guðmundsdóttur
hér að framan, ter Þorsteins minnzt sem manns og