Skinfaxi - 01.02.1934, Blaðsíða 17

SKINFAXI
17
félaga í U. M. F. Biskupstungna. Hins, sem liann var
fyrir oss öll, ungmennafélaga, má eigi vera ógetið.
Því er þessum orðum bætt liér við. A. S.
Æska 00 auður.
Aunað er vorliugur og annað vetrar. Skiptir um skap-
kostina eflir sólfari og dægurlengd. Öllum er það gleði
þegar dagurinn lengist, og næðingur og næturlengd
víkur fyrir vli og birtu. Vetrarnir verða oklcur alllaf
of langir og of erfiðir i viðskiptunum. Og þolleysið,
að etja við örðugleikana — það er árrisulla og fyr í
förum en viðbrögðin lil varnarinnar.
Þó eigum við í vitum okkar, einliverstaðar, fullan
þrótt til sigurs á öllum vetrarþraulum ytra og innra lífs.
Það er i rauninni ekki nema örskotslengd í rúmi úr
iangnætli og kulda þeim, sem við búum við, yfir til
langdegis og blýju á lífsleiðinni. En þó eru aldalengd-
ir timans liðnar, og enn slitum við kröftum afls og
anda i baráttu við sjálfráða erfiðleika og sundrung.
Það er, í þessu cfni sem mörgu öðru, ónumið land,
sem biður. Óunnið enn úr þeim auði andlegrar orku,
sem óleystur er úr álögum okkar eigin aðgerða og
umhverfis þess, er við myndum. En sá andlcgi auður,
sem liggur aðeins i betri skilningi á samvinnu huga
og handa, og sjálfboðinni hluttöku í annarra kjörum
— hann á burðarmagn jiess, að bera uppi alla erfið-
leika lífsins og andstreymi, og jafnvel allar sorgir þess
— Iive blýþungar sem þær annars eru.
Það er æskan, ungu mennirnir og konurnar, scm
þarna ciga að vera landnemar. Börnin, sem enn cru
i vöggu, eða við liöfúm kánriske einlivern tíma vagg-
að til værðar, undir komandi starf þeirra og stríð. Það
b