Skinfaxi - 01.02.1934, Qupperneq 26

2(5
SKINFAXI
Framtíí sveitanna.
Frá öndverðu liefir þjóð vor lifað á landbúnaði
sem aðalátvinnugrein. Þrátt fyrir það er arfur liðinna
alda í ræktun og byggingum næsta lítill. Endingar-
laust byggingarefni og rányrkja eru aðalorsakir þess.
Móðir náttúra var gjöful, þrátt fyrir eld og is. En
ránshendur mannanna gengu svo freklega að, að eft-
ir þúsund ára bygg'ð er land vort ekki einungis svo
að segja óræktað og óbyggt, lieldur rænt sínu feg-
ursta slcrúði, skóginum. Þvilíkir búnaðarbæltir, ásamt
erlendri harðstjórn og verzlunaránauð, voru þess ekki
mnkomnir, að mæta harðindum og liverskonar óár-
an, svo að vel færi. Þrátt fyrir þelta lifir og þróast
kjarninn í þjóðinni — þrek og manndómur einstak-
linga. Jafnframt því, að veita þjóðinni, án nokkurs
endurgjalds, lífsviðurværi, hefir náttúra landsins
reynzt börnum sínum hinn l)ezti uppalandi. Það er
áreiðanlega vert að veita því atliygli, live baráttan
við íslenzk náttúruöfl og þátttakan í fjölbreytilegum
störfum landbúnaðarins eru vel lil ])ess fallin, að
þroska bug og bönd — ala upp greinda og dugandi
menn.
Jafnvel á liinum meslu niðurlægingartímum gælir
þessara hæfileika •—- þótt oft virðist að kúgun og á-
þján sé búin að kæfa þá.
1 byrjun siðustu aldar, þcgar Mið-Evrópuvakning-
in berst liingað með þeim Baldvini Einarssyni og
Fjölnismönnum, þá er ástandið þannig: Þjóðin er
þjökuð af stjórnarfarsíegri kúgun og verzlunaránauð
og ógurlegum barðindum. Landið er óræktað og
húsakynnin slæm. Bústofninn þrautpíndur af illri
meðferð og framleiðslan fábreytt. Það er því í mörg
horn að líta fyrir umbótamenn aldarinnar. En meg-
inbarátlunni er snúið gegn stjórnarfarinu. Starf Jóns