Skinfaxi - 01.02.1934, Qupperneq 43

SKINFAXI
43
sko'ðun, þá lieí'ði eg' aldrei skrifað þessa grein. Mér
hefði alls ekki gelað dottið það í hug.
Þeir, sem halda því fram, að ungmennafélagar megi
nú neyta áfengis, ætlu að lesa 2. grein sanmbandslag-
anna einu sinni enn, þótt þeir iiaí'i ef til vill gert það
margsinnis áður. Þeir hljóta þá að skilja, að úr þvi að
U. M. F. eiga að hafa bindindi, þá eiga félagsmenn að
vera i bindindi. Ekki sumir, lieldur allir, undantekn-
ingarlaust. Það sæmir elcki ungmennafélögum, að halda
uppi tvennskonar rétti. Jafnir skuiu þeir vera fyrir lög-
unum, og engum þeirra heimilt að vinna gegn háli'ri
stefnuskránni.
Önnur grein er kröfuharðari en svo, að liún láli sér
nægja að skipa félögum „að iiafa hindindi um nautn
áfengra drvkkja“. Hún bælir því við, að þau skuli
„vinna á allan hátt að útrýmingu þeirra úr landinu“.
Ættu þá slik félög að leyfa innan sinna vébanda þá
menn, er neyta áfengis? Myndu þau þá ekki verða fræg
að endemum eða ódæmum, og gárungarnir geta þess
til, að þau ætluðu sér að útrýma áfenginu á þann hátt,
að drekka það, unz ekkert væri eflir?
Nei, góðir ungmennafélagar! Eftir lögunum cru fé-
lögin okkar enn þá bindindisfélög, eins og þau hafa
verið eftir sínum fyrri lögum. Enginn góður drengur
getur neytt áfengis, meðan hann er i félagi, sem býr við
ákvæði 2. greinar sambandaslaga U. M. F. I. Allir góðiv
ungmennafélagar hljóta að telja þá grein bindandi eins
og drengskaparheit. Annars eru þeir eins og skuldu-
nautur, sem neitar að standa við skuldbindingar sínar,
ef liann sér þær ekki staðfestar með sinni eigin undir-
skrift. Drengskapurinn er þá að engu metinn, en frið-
unin er fólgin i þessari fullyrðingu: „Eg hefi ekki brotið
neitl drengskaparlieit.“
Það er liægt að halda því fram, að það hafi verið
nauðsynlegt, að nema drengskaparlieitið og bindindið
úr gildi. Áslandið hafi verið svo illt og jafnvel óþolandi