Skinfaxi - 01.02.1934, Qupperneq 58

58
SKÍNFAXI
mjög í sundur, sem nú cr gert í skólum liér á landi.
í barnaskólum er áreiðanlega héppilegt, að hafa eins-
konar samkennslu í þessum greinum, t. d. að í iýs-
ingu einstaks liéraðs sé samtvinnuð saga, náttúru-
ingu einstaks liéraðs sé samtvinnuð saga, náttúru-
og landfræðilýsing héraðsins. Þessi tilhögun er nú
mjög að ryðja sér til rúms, þar sem skólamál eru
lengra á vegi en hér.
Þannig hefir verið unnið í Gagnfræðskóla Isafjarð-
ar. í fyrra voru landafræði, saga og félagsfræði kennd
þar sem ein grein.
Með þessu móti verður námið að lifandi heild. Það
fæst haldbetri þekking og dýpri skilningur á viðfangs-
efnum.
Sama viðleitni kemur fram i náttúrufræðikennsl-
unni, bæði hinni lífrænu og ólífrænu. Lögð virðist
hafa verið áherzla á það verklega, að láta nemend-
ur atliuga sem mest sjálfa. Skólinn á allmyndarlcgt
fiskabúr (Akvarium), dýr bafa verið krufin, t. d.
fiskar. — Við grasafræðikennshma eru notaðar lif-
andi plöntur, fengnar úr gróðrarstöðinni i Reykjanesi,
svo og glugg'ahlóm. Tvær smásjár á skólinn. — I
eðlis- og efnafræði er einnig lögð álierzla á verklega
námið. Skólastjórinn liefir samið æfingar, sem nem-
endur gera í vinnustofu skólans. Ýms einföld og ó-
hrotin eðlisfræðitæki cru smíðuð.
I tómstundum sínum hafa nokkrir nemendur gert
prýðilegar myndir, sem kennslutæki í grasa-, cðlis-
og dýrafræði. Verða þær eign skólans, og er ]>egar
orðinn visir að álitlegu safni.
Þarna kemur fram svo einlæg viðleitni í þá átt, að
tengja sem bezt sman það verklega og fræðilega, að
fullrar virðingar er vert.
Einhver örðugasti þröskuldur þessara endurbóta i
íslenzkum skólum, er hóka- og áhaldaleysið.
Handavinna og teikning eru látnar lialdast i hend-