Skinfaxi - 01.05.1943, Side 5

SKINFAXI
7
líta mest á trúmennskuna við störfin og liæfnina að
ieysa þau af hendi. ViS, sem heima eigum á Vestfjörð-
um, liörmum hið sorglega fráfall, er við liugsum lil
þessa starfs. Við vissum margir, að þar sem Aðalsteinn
var að verki, mundi eitthvað sérstalct gerast, þótt ekki
væru mikil ytri umsvif né lieldur beitt sjónhverfinga-
listum auglýsingamannsins.
Aðalsteinn var ungmennafélagi frá æskuárum og
varð þáttur hans þar fagur og traustur. Um áratugsskeið
var hann sámbandsstjóri U. M. F. I. og jafnhliða rit-
stjóri Skinfaxa. Gengdi hann um skeið ekki öðrum fast-
launuðum störfum og þó gaf liann félagsskapnum mik-
ið af kaupi sínu. Var þá þröngl um hag Aðalsteins efna-
lega, en þó liafði hann hjá sér námspilt utan af landi,
sem hafði erfiða aðstöðu.
Good-Templar var Aðalsteinn. Skáti var hann og
stofnaði skátafélag austur á Eyrarhakka. Iiann ritaði
skátabókina að verulegum hluta og studdi félagsskap-
inn sem hann mátti í ræðu og riti. Allra vænst þótti
honum þó um ungmennafélögin, enda finnst okkur
inörgum i þeim félagsskap, að við séum forsjárlausir
við andlát Aðalsteins. Enginn liefir unnið íslenzkum
ungmennafélögum af jafnmikilli óeigingirni og Aðal-
síeinn Sigmundsson. Sainbandsstarfsemin hvíldi næst-
um öll á herðum hans um langt skeið. Nú síðustu árin
var Aðalsteinn fulltrúi félaganna í íþróltanefnd ríkisins,
og rækti hann það slarf ágæta vel. Iþróttamálin voru
honum hjartans mál, orðið sund er hið síðasta er hann
ritaði í minnisbók sína. Einliversstaðar, sem, hann kom,
þurfti að greiða fyrir börnunum, að þau lærðu að
synda.
Aðalsteinn var aldrei öllum að skapi. Ýmsum fannst
liann óþolandi hundinn við bókstaf ýmiskonar reglna
og tæki ekki tillit til aðstæðna. Ef til vill hefir þess gætt
meira á yngri árum hans. En Aðalsteinn var fyrst og
fremst ósveigjanlegur við sjálfan sig. Hann gerði alltaf