Skinfaxi - 01.07.1953, Blaðsíða 8

56
SKINFAXI
1880, og loks 1889 í grennd við Markerville í Alberta-
byggðinni, þar sem hann bjó til dauðadags, 11. ágúst
1927. Hörð brautryðjendabarátta hans og annarra Is-
lendinga í Vesturheimi, eins og ég hafði kynnzt henni
af kvæðum hans og annarra skálda vorra vestur þar, og
eftir öðrum heimildum, varð mér ljóslifandi fyrir sjón-
um og rann mér til rií'ja; en jafnframt fylltist liugur
minn metnaði yfir sigurvinningum íslenzkra landnema
þeim megin hafsins, þó að mér væri fullljóst, hversu
dýru verði þeir sigrar voru keyptir.
1 þeim lmgleiðingum gekk ég hljóður út úr heima-
húsum skáldsins og fylgdist með leiðsögumanni mínum
um landareign Stephans. Hann var mér enn nálægur,
eigi síður en meðan ég sat í skrifborðsstól hans, og er
ég hugsaði um stritið þunga við að ryðja mörkina og
hrjóta landið til ræktunar, og um landnámsstríðið allt,
sungu mér í huga þessar ljóðlínur hans, því að hér
höfðu íslenzkar hendur verið að manndómsverki og
borið merki ættstofnsins fram til sigurs:
Og það er sem holtin sjálf hleypi í mann þrótt,
þar hreystiraun einhver var drýgð,
og svo er sem mold sú sé manni þó skyld,
sem mæðrum og feðrum er vígð.
Og þegar ég á þeim fagra sumardegi gekk um landar-
eign Stephans, hlasti mér við sjónum í allri fegurð sinni
fjölbreytt og svipmikið umhverfi það, sem skáldið hafði
„lifað og hrærst í“ áratugum saman, með himinháum
Kleltafjöllum í fjarlægð, er gnæfðu í hrikadýrð sinni
„sem risar á verði við sjóndeildarhring.“
1 samkomuræðu minni um kvöldið þar í Jjyggðinni
varð mér eðlilega tíðrætt um skáldið og tengsl hans við
liana, sem lýsa sér svo fagurlega og eftirminnilega í
kvæðum hans, og þá er ég líka kominn beint að skáld-
skap Stephans. En umhugsunin um ]>að ínerkilega og fá-
gæta fyrirbrigði, hvernig Jæssi sjálfmenntaði skagfirzki