Skinfaxi - 01.07.1953, Blaðsíða 11

SIÍINFAXI
59
taka sem dæmi þetta alkunna og dáða erindi úr hinu
síðastnefnda:
Yfir heim eða himin
iivort sem hugur þín önd,
skreyta fossar og fjallshlíð
öll þín framtíðar lönd.
Fjarst í eilífðar útsæ
vakir eylendan þín:
nóttlaus voraldar veröld,
þar sem viðsýnið skín.
Segja má, að skáldið sjái hér ættjörð sína í fegraðri
mynd gegnum sjónargler l'jarlægðar og saknaðar, en
ofin er sú draumsýn innstu og einlægustu hræringum
hjarta hans og eilífðarvonum. Jafnframt er þess að
minnast, að hin djúpstæða ættjarðarást skáldsins varð
honum miklu meira en uppistaða og ívaf ágætra kvæða
og hjartaheitra; hún varð honum brennandi áminning
og eggjan til dáða með ýmsum hætti. Má i því sambandi
minna á eftirfarandi ummæli úr ræðu, er Baldur Sveins-
son hélt fyrir minni skáldsins á samkomu á lsafirði i
heimferð hans 30. ágúst 1917:
„Þó að ættjarðarkvæði Stephans sé íogur, þá er ekki
minna um það vert, hver hugur hefur jafnan fylgt máii
í öllum þeim kvæðum. Ég skal nefna eitt dæmi því til
sönnunar, að hann hefur ekki látið staðar nema við
orðin ein. — Þegar farið var að selja hlutabréf Eim-
skipafélagsins, þá tók Stephan sig upp frá heimili sinu
og hitti hvern Islending í sínu byggðarlagi, til að fá þá
í félagið, og varð vel ágengt. Mér er ánægja að geta sagt
frá þessu opinberlega, og það því fremur, sem þetta
félag liefur nú flutt skáldið heim hingað og iieitið hon-
um heimflutningi sem gesti sínum.“
Bæta má því við, að skáldið orti snjallt kvæði, „Skipa-
minni“, í tilefni af stofnun Eimskipafélagsins, þar sem