Skinfaxi - 01.07.1953, Blaðsíða 29

SKINFAXI
77
ástæðurnar fyrir þessu hverflyndi síldarinnar. Vísindin hafa
hér komið til hjálpar.
í margar aldir fór síldveiðin fram með líku sniði. Menn not-
uðu landnót og botnnet. En framfarir urðu hér sem annars
staðar.
Árið 1897 var mikið merkisár í fiskisögunni. Þá tók Britanus
Berntsen í Álasundi að veiða stórsíld í reknet. Fyrir þetta
tiltæki fékk hann síðar St. Ólafsorðuna. Fleiri menn mætti
hér nefna, en það „þýðir ekki að þylja nöfnin tóm“.
Já, árið 1897 var merkisár. Það var upphaf hins mikla síldar-
ævintýrs. Margt framfarasporið hefur verið stigið síðan þá
og þar til nú, að rannsóknarskipið G. O. Sars, með öllum sín-
um margvíslegu tækjum, fylgir síldinni upp að norsku strönd-
inni. Og nú er svo komið, að mönnum er að takast að leysa
þá gátu, hvar síldin heldur sig, þegar hún er ekki við strönd-
ina. Menn eru að komast á snoðir um göngu síldarinnar og
ferðalög. Samhengið milli Islandssíldar og síldarinnar við
norsku ströndina er þegar ljóst. I ár var mikil síldveiði við
Færeyjar. Hins vegar var lítil síld á miðunum við ísland.
Kannske er hér um aðra síld að ræða. Og ef til vill nálgast
sá dagur, að menn geta fylgt síldinni á öllum hennar ferðurn.
Auðævi síldarinnar virðast ótæinandi. Síldin skiptir um stöðv-
ar, en ef vísindin taka höndum saman við dugnað, þor og
reynslu sjómannanna, finna menn eflaust hin nýju fiskimið.
Síldarævintýrið mun vissulega halda áfrain uin ókomin ár.