Skinfaxi - 01.10.1988, Blaðsíða 25

Viðhorf
"Farið var að leggja bundið slitlag á malarvegina en ekki hefur verið gerð nema ein tilraun með varanlegar hlaupa- og at-
rennubrautir á íþróttavelli. Hún tókst ekki nógu vel. Þarna hafa Islendingar setið eftir á þróunarbrautinni." Myndin erfrá
frjálsíþróttakeppni á Valbjarnarvöllum í Laugardal.
*
Iþróttir og heilsugæsla
Á ráðstefnu þeirri sem haldin var síðasta
haust í Reykjavík í tilefni af 80 ára afmæli
UMFI kom skýrt í ljós að tengsl em milli
íþrótta og heilsufars. Það var einnig sýnt
fram á það á ráðstefnunni að ein besta
leiðin til að spara í heilsugæslu hér á landi
er að örva almenning til þátttöku í
íþróttum.
En eitt hið fyrsta sem þarf að gera til að
svo verði er að bæta aðstöðuna til iðkunar
íþrótta og þar geta hlaupabrautir sem eru
upphitaðar með jarðvarma og lagðar ger-
viefni leikið stórt hlutverk, einkum út um
land þar sem aðstæður til að skokka eru
víða mjög erfiðar þegar vetur konungur
ræður ríkjum. Það er hins vegar ljóst að
upphitaðar brautir lokast aldrei marga
daga í einu.
Af þessu má leiða að því sterkar líkur,
svo ekki sé meira sagt, að fjármagn það
sem sett yrði í umræddar brautir, skili sér
fljótt aftur í betra heilsufari landsmanna
°g þar með ódýrara heilbrigðiskerfi.
Á fyrmefndri ráðstefnu UMFI bauð
heilbrigðisráðherra ungmennafélags-
hreyfingunni til samstarfs um átak í
fyrirbyggjandi heilsugæslu. Nú er því
tækifærið til að gera mikið átak í
heilbrigðismálum sem hefði víðtæk áhrif
um langa framtíð. Það er auðvitað ekki
hægt að líkja því saman hversu mikið
auðveldara væri að fá fólk til að fara út að
skokka ef aðstaða sem sem hér hefur verið
rædd væri fyrir hendi.
Afreksmenn í íþróttum og
búseta þeirra
Nú þegar þetta er skrifað standa yfir
Ólympíuleikar í Seoul í S-Kóreu og okkur
er öllum ljóst hvaða þýðingu það hefur
fyrir smáþjóð eins og Island að eiga
afreksfólk í íþróttum. En til þess að eig-
nast slíkt fólk dugar ekki annað lengur en
að búa því hinar bestu aðstæður hér
heima. Ekki er hægt að ætlast til þess að
allir hafi það mikið þjóðarstolt að þeir
standist það að búa langdvölum erlendis
við æfingar og keppni. Við ætlumst síðan
til þess að þetta fólk keppi fyrir okkar
hönd á alþjóðlegum mótum og standi í
fremstu röð á meðan við gerurn svo til
ekkert til að bæta aðstöðu þess hér á landi
þannig að það geti búið í heimahögum og
æft um leið við sambærilegar aðstæður og
keppendur annarra þjóða.
Þá er það einnig ómetanlegt fy rir þá sem
eru að taka sín fyrstu skref í íþróttum að
geta fengið tilsögn frá hinum færustu
íþróttamönnum okkar beint og
milliliðalaust. Fátt væri meira örvandi
fyrir íþróttir hér á landi en það að vítt um
landið væri aðstaða fyrir okkar besta
keppnisfólk til að búa og æfa sínar
keppnisgreinar.
Tími bjartsýninnar
Ein af ástæðum þess að svona tillaga
kemur upp á borð hjá UMFÍ í dag er sú að
félagið er virkt afl í þessu landi og hefur
komið mörgum góðum málum áleiðis.
Nú þegar hið svonefnda “Lands-
byggðarvæl” er að tröllríða öllu er mál að
rödd bjartsýninnar heyrist skýrt og skori-
nort og verði til þess að það takist að örva
sveitastjórnir um land allt (höfuð-
borgarsvæðið einnig) svo og
fjárveitingarvaldið til þess að gera nú
raunhæft átak í uppbyggingu íþróttavalla
í landinu. Þá er takmarkinu náð.
Kristján Yngvason.
Skinfaxi
25