Skinfaxi - 01.12.1991, Blaðsíða 10

ATTSPYRNA
K V E N N A K
Sara og Asdís.
N
Orðnar
þreyttará
strákunum
Kvennaknattspyrnan er
sífellt á uppleið
/ Grafarvoginum hafa tvær stelp-
ur, Sara Kristófersdóttir og Ásdís
Kristinsdóttir, leíkið knattspyrnu
með strákaflokkunum í þrjú ár.
Þær voru orðnar svo þreyttar á
strákunum að þær ákváðu að
safna undirskriftum og reyna að
koma af stað kvennaknattspyrnu
í hverfinu.
„Við ákváðum að athuga hvort það
væru ekki fleiri stelpur en við sem vildu
vera í fótbolta og söfnuðum þess vegna
undirskriftum. Við skrifuðum bréf,
fengum síðan að fara inn í alla bekkina í
Foldaskóla til þess að biðja stelpurnar,
sem hefðu áhuga á að vera í fótbolta, að
skrifa sig á listann. Það söfnuðust um
40 nöfn og eftir það hófust æfingar og
við fengum þjálfara.”
A fyrstu æfingarnar mættu einungis 7-
10 stelpur og það var ekki fyrr en síðast-
liðið sumar að fleiri byrjuðu og nú eru á
milli 50-60 stelpur í 3., 4. og 5. flokki.
Sara og Ásdís eru í 3. flokki og segjast
vera mun ánægðari með að leika knatt-
spyrnu við stelpur. Þær segja að knatt-
spyrna sé alveg eins fyrir stelpur og
stráka og þær segjast vera miklu betri í
fótbolta en strákar á þeirra aldri, strákar
séu ráðríkir og haldi að þeir geti miklu
meira en þær.
Strákar keyrðir á
æfingar, stelpur ekki
Andrés Ellert Olafsson er þjálfari
kvennaflokka Fjölnis í knattspyrnu.
Hann hefur mikinn áhuga á því að
byggja upp kvennaknattspyrnuna í
hverfinu og kom til starfa rétt áður en
Elli þjálfari.
stelpurnar áttu að fara að keppa á Pæju-
mótinu í Vestmannaeyjum.
„Mér hefur fundist það nokkuð á reiki
hvort raunverulegur vilji er fyrir því hjá
knattspyrnudeildinni að hafa
kvennaknattspyrnu eða ekki. Það gekk
erfiðlega að innheimta æfingagjöldin og
auðvitað er það skiljanlegt að stjórnin
skuli spá í tapið á þessum kvennaflokk-
um. En mér er spurn, hvenær hefur það
verið aðalmarkmið að reka íþróttahreyf
inguna með hagnaði.
Það sem hefur rekið mig áfram er áhugi
stelpnanna. Mér finnst að bæði foreldr-
ar og aðrir líti ekki sömu augum á knatt-
spyrnu kvenna og karla. Á sumum
heimilum eru gerðar allt aðrar kröfur til
stúlkna en drengja. í sumar var t.d. ekki
hægt að vera með æfingar fyrir stúlkur
fyrr en eftir klukkan fimm, því þær voru
flest allar í einhverskonar vinnu heima-
við, að passa systkini sín eða í skóla-
görðunum. Á meðan gátu jafnaldrar
þeirra strákarnir, verið á æfingum fyrir
eða eftir hádegi og voru ekkert að gera.
Það er Iíka mun algengara að strákarnir
séu keyrðir á æfingar, en stelpurnar eru
látnar redda sér sjálfar í hvað veðri sem
er.
Sumir hafa e.t.v. þá fordóma að knatt-
spyrna breyti kvenlegu útliti.
Stórir kálfar hjá knattspyrnustelpum er
liðin tíð og afleiðing vitlausrar þjálfun-
ar. Við pössum alltaf upp á það að
teygja vel eftir hverja æfingu. Sumar af
þessum stelpum eru líka í djassballett
svo að hver maður getur séð að þetta
stenst ekki.
Mér finnst vanta yfirlýsingu frá stjórn-
inni um það að kvennaknattspyrnan sé
komin til þess að vera og hefur fundist
að ntaður þyrfti að berjast fyrir því sem
maður hefur þurft að fá. Það er mest
10
Skinfaxi