Skinfaxi - 01.12.1991, Blaðsíða 17

lokin endum við á rólegri leikjum eða
slökun og eftir þann klukkutíma eru þau
alveg búin,” segir Erla, sem greinilega
lifir sig inn í starfið.
Sérðu einhvern niun á þeim börnum sem
höfðu ekki nœgilega mikinn hreyfi-
þroska þegar þau byrjuðu í október og
nú í nóvember?
„Já, ég tek eftir því að mörg hver hafa
þroskast, en iíkamlegur þroski þeirra er
auðvitað á fullri ferð líka. í haust byrj-
aði barn sem átti í erfiðleikum með að
klifra í rimlunum og þorði ekki að stíga
nema í aðra rim. Ég aðstoðaði það við
að klifra upp og síðan átti það að renna
sér niður planka sem var reistur upp við
rimlana. Við æfðum þetta þrisvar sinn-
um og í lok tímans var það farið að gera
þetta alveg upp á eigin spýtur. Þetta
barn er mjög ánægt og vill alltaf koma í
tímann, en vill samt oft horfa fyrst á
leikinn áður en það tekur ákvörðun um
að vera með.”
Mikilvægt að börnun-
um finnist gaman að
leika sér
„Það sem mér finnst mjög mikilvægt er
að þó svo að bömin geti ekki öll hoppað
á öðrum fæti þá er það brýnt að allir séu
með og að þau losi þessi höft sem segja
að einstaklingur geti ekki verið með af
því að hann sé ekki alveg eins hinir. Og
að þeim finnist gaman og þau læri að
leika sér og fái eitthvað út úr því að
leysa þessi verkefni sem þau eru að fást
ÍÞRÓTTASKÓLI
1 lok tímans hjálpast allir að og laga til.
við. Leikurinn á ekki að vera of form-
fastur, þau fara frá einni stöð til annarr-
ar, taka bolta og kasta honum á keilur,
keilurnar detta niður og þau verða svo
glöð að þau skína.
Menn eru æ betur farnir að gera sér
grein fyrir því að hreyfiþroski og vits-
munaþroski fer saman. Kennarar í skól-
um eru í auknum mæli famir að tengja
almenna kennslu við íþróttakennsluna.
Hér í Hamraskóla eru 8 og 9 ára bekkir
með ákveðin þemaverkefni, t.d. í sam-
bandi við veður. Þegar það verkefni var
í gangi þá bjó ég til ákveðna leiki í leik-
fimistímunum fyrir þessa bekki sem
fjölluðu um veðrið. Mér finnst það
rnjög mikils virði að bæði almennir
kennarar og íþróttakennarar geti unnið
saman að ákveðnum verkefnum.”
Finnst þér að foreldrarnir hafi áhuga á
íþróttaskólanum ?
„Ég fæ mjög jákvæðar viðtökur frá for-
eldrunum og hef heyrt að sum þeirra tali
mikið um íþróttaskólann, vilji ekki
missa af honum og finnst þetta spenn-
andi.
Bömum finnst gaman að hreyfa sig og
hafa mikla þörf fyrir það.
Það er hægt að kenna börnum vísu utan-
að þegar þau eru þriggja ára gömul, þau
gleyma henni og þú getur kennt þeim
hana aftur þegar þau eru orðin sjö ára.
En hreyfifæmi er ekki hægt að kenna á
þennan hátt, þar verður að byrja strax
þegar bömin eru lítil,” segir Erla.
Er mjög ánægð með íþróttaskólann
Áslaug Grétarsdóttir er með son sinn,
Jóakint Snæ fjögurra ára gamlan, í
íþróttaskólanum. Hún sagðist vera mjög
ánægð og hann væri ánægður. „Þessir
skipulögðu leikir auka hreyfiþroskann
og ég tala nú ekki um þegar veturinn er
kominn og krakkar eru meira inni, þá er
ennþá meiri þörf fyrir skipulagða hreyf-
ingu. Krakkarnir þurfa á þessari skipu-
lagningu að halda. Jóakim var líka í
íþróttaskólanum í surnar og þá var hann
í fjóra klukkutíma og það finnst mér of
langur tími í einu.
íþróttaskólinn er mjög þarfur, sérstak-
lega fyrir þau börn sem ekki komast í
leikskóla eins og minn
strákur. Ef hann
kæmist þar að myndi
ég samt ekki sleppa
þessum tímum fyrir
hann, en mér finndist
að skólinn ætti að
starfa tvisvar í viku.”
Litla systir Jóakims,
Sigrún Sif, er tveggja
ára og verður þriggja í
apríl. Hún sagðist
ætla að byrja eftir ára-
mótin og hlakkar mik-
ið til.
Aslaug, ásamt Jóakim Snœ og Sigrúnu Sif.
Skinfaxi
17