Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1953, Blaðsíða 7

( tr endurminningum STEFÁMS VOPIMFJÖRÐ
-------------------/
í/ríf Uérafaflca
Stefán Vopnfjörð.
Ég var á báðum áttum með það, hvort ég ætti að
rkrifa þennan frásöguþátt eða ekki. Hann lýsir ekki
córu en því, sem við, er sóttum sjóinn hér áður fyrr
á hinum fyrstu litlu mótorbátum, máttum daglega
búast við. Hvort þátturinn kemur nokkurn tíma fyrir
almenningssjónir, læt ég hr. Gils Guðmundsson ritstjóra
elveg ráða, því að ef til þess kæmi, að hann yrði
birtur, finnst mér hann helzt eiga heima í „Sjómanna-
blaðinu Víkingur'. Stefán VopnfjörS.
Veturinn 1907—1908 var Milljónafélagiðsvo-
kallaða að setja sig á laggirnar í Viðey. Þar
vann á annað hundrað manns. Ég fékk þar
vinnu, mest fyrir milligöngu frú Kristínar
Blöndal. Sveinbjörn Egilsson, frændi hennar,
VÍ KIN □ U R
var yfirmaður, og gerði hann það mest fyrir
hana að taka mig, því annars var þar full-
skipað mönnum. Það var aldrei ætlun mín að
vera þar lengur en fram að vertíð, og fara
þá til sjós „á skak“ á skútu, eins og ég var
vanur. En úr því varð samt ekki. Var það
mest konunni að kenna. Hún vildi heldur, að
ég væri kyrr í Viðey, og gæti þá komið heim
um helgar. Varð það úr, þótt mér væri ekki
mjög um það gefið. Eg bjóst við, að ég hefði
upp fleiri aura á skútunum en í Viðey. Hins
vegar bjóst ég við, að ég fengi þar vinnu
næsta sumar, en það brást, því að um miðjan
maí vorum við reknir, eða með öðrum orðum:
sagt upp vinnu. Nú var maður atvinnulaus.
Ég var ekkert að fást um það. ákvað að fara
til Siglufjarðar um síldveiðitímann. Ég var
brot úr gervibeyki og vissi, að ég myndi fá
nóg að gera hjá Norðmönnum yfir sumar-
mánuðina, því að mér var kunnugt um, að þá
vantaði alltaf menn við beykisstörf. Ég var
nú rólegur heima nokkra daga, ákveðinn í að
fara norður með fyrstu ferð. „Sterling“ lá á
Reykjavíkurhöfn og átti að fara austur og
norður um land með fólk, en ekki vissi ég,
hvenær skipið átti að fara. Svo var það einn
morgun í glaða sólskini og logni, að ég geng
niður í bæ, í þeim tilgangi að vita vissu mína
um það, hvenær „Sterling“ færi. Þegar ég
kom niður í Austurstræti mætti ég Konráði
Vilhjálmssyni, útgerðarmanni og kaupmanni,
þá á Mjóafirði. Við Konráð vorum gamlir
kunningjar. Við heilsuðumst kumpánlega og
Konráð segir: Það var gott, að ég skyldi
rekast á þig. Komdu með mér inn á „Hótel
Reykjavík", svo að við getum talað saman í
næði. Ég er þyrstur, þú hefur gott af að fá
þér einn bjór“.
Við fórum svo inn á Hótel Reykjavík, og
Konráð bauð tvo bjóra og tvo tvöfalda koníaks-
snafsa. Síðan spyr hann: „Hvað ætlarðu að
gera í sumar?“ Ég sagði honum þá fyrirætlun
mína að fara norður á Siglufjörð og berja
tunnur. „Ég vil fá þig í sumar fyrir sjómann
195