Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1963, Qupperneq 21

Lási var eitt sinn þjónn á einu af
sldpum Eimskipafélags Islands. Dag
nokkurn er Lási var staddur í eldhús-
inu á leið upp til skipstjórans með
morgunkaffið, komu strákamir í eld-
húsinu að máli við Lása, hvort ekki
væri réttara að liann sneri svuntunni
við og hefði hana aftan á, þar eð
hann væri í rifnum buxum. Lási sam-
sinnti þessu strax og lagði því næst af
stað með kaffið: „Góðan dag sldp-
stjóri góður, gerið þér svo vel, hér
or kaffið.“ „Góðan dag,“ segir skip-
stjóri: „En segðu mér eitt Lási minn,
livemig stendur á því að þú ert með
svuntuna öfuga á þér?“ „Æ, ég get
ekki gert að því sldpstjóri góður, að
mér finnst allt svo öfugt um borð í
þessu skipi.
•
Lási er dansgefinn náungi og lætur
að jafnaði ekkert tækifæri sér úr
greipum ganga. Eitt sinn er hann var
matsveinn á Sæbjörgu, og var að koma
af dansleik á Siglufirði með skips-
félögum sínum, en hann þurfti jafnan
á fylgd að halda, þar sem hann var
náttblindur mjög. Kom það venju-
lega í lilut I. vélstj. að vera hans
stoð og stytta í einu sem öllu. Þegar
þeir voru skammt komnir frá dans-
húsinu, segir Lási: „Helvítis vitleysa
að vera að fara um borð Gaui minn,
bara að fá sér kerlingu.“ „Það er allt
VÍKINGUB
Frívaktin
í lagi,“ segir I. vélstj: „Ég skal fylgja
þér að dyrunum, ef þú veizt hvar
það er.“ „Nei, hvernig veit ég það,“
segir Lási, rétt í sama mund kalla
nokkrir strákar hinumegin á götunni,
„ætlarðu ekki að fá þér drátt, Lási ?“
„Jú, ég var nú að nefna það við hann
Gauja minn,“ svarar Lási.
Eitt sinn er Lási var matsveinn á
Sæbjörgu, kom liann með nýjan dúk
á eldhúsborðið, en dúkurinn reyndist
allt of lítill er til kom. Einhver spurði
þá Lása hvernig á þessu stæði, en
Lási svaraði þá. Það er ekki mér að
kenna. ég sem tók kontorinn upp á
mátið.
*
Á aldarafmæli Jóns Arasonar, sat
Lási og hlýddi á útvarp, eins og aðrir
skipverjar. Að afloknum lestri, spurði
einhver Lása í tilefni hvers þessi dag-
skrá hefði vcrið flutt. Held að ég viti
það ekki, þeir voru liögghálsnir þeir
fegðar.
*
Og þú hefur engar hugmyndir leng-
ur, sagði kona myndaseríuteiknarans.
Eg hefi nógar. Farðu fram í eldhús
og þvoðu upp!
*
Konan við mann sinn um leið og
klæðskerinn var að taka mittismál
lians. Þetta er furðulegt, þegar mað-
ur liugsar til þess, að það tekur eik-
artré um 200 ár að ná þessum sver-
leika.
*
Eruð þér komnir hér einu sinni cnn
þá til að biðja um launahækkun
spurði forstjórinn bálvoindur.
Nei, ég ætlaði aðeins að biðja for-
stjórann að lækka launin mín um 100
kr. á mánuði, því þá verð ég aðnjót-
andi almannatrygginga.
189