Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1963, Side 32

Garðar Pálsson, skipherra:
/
ÖRYGGISMÁL SJÓMANNA
Á undanförnum árum hefir
mikið verið rætt og ritað um
öryggismál sjómanna og það
ekki að ófyrirsynju, þar sem
hvert sjóslysið hefir rekið ann-
að. Menn hafa beint skeytum
sínum í ýmsar áttir, og eins og
að líkum lætur hefir Skipaskoð-
un ríkisins ekki farið varhluta
af þeirri gagnrýni.
Þegar sjóslys bera að hönd-
um spyrja menn gjarnan, hvar
orsakanna sé að leita, og ef nið-
urstaðan liggur ekki ljós fyrir,
þá er gagnrýninni oftast beint
að þeim, sem með öryggismálin
fara.
Því verður eigi neitað að
Skipaskoðun ríkisins fer með
vandasamt hlutverk, þar sem
þessi mál eru annars vegar og
veltur því á miklu, að fram-
kvæmd þeirra sé í fyllsta sam-
ræmi við gildandi lög og reglur
á hverjum tíma.
Hin ströngu lög og reglu-
gerðir, sem Skipaskoðun ríkis-
ins á að sjá um framkvæmd á,
verða að teljast gagnslaus, nema.
að þeim sé framfylgt af sam-
vizkusemi og ábyrgðartilfinn-
ingu og að það sé ávallt haft
í huga, að vam-æksla í slíku
starfi eða smá linkind geta haft
örlagaríkar afleiðingar í för
með sér.
Sjómenn verða skilyrðislaust
að geta lagt traust sitt á þessa
stofnun, sem vinnur fyrst og
fremst að öryggismálum þeirra
sjálfra. Störf Skipaskoðunar
ríkisins verða alltaf vegin og
metin eftir því sem tiltekst
hverju sinni, þess vegna er á-
ríðandi fyrir þessa stofnun að
gefa ekki höggstað á sér með
slælegum vinnubrögðum.
Því miður hefir framkvæmd
þessara mála hjá Skipaskoðun
ríkissins ekki verið brotalama-
laus og skulu nú færð nokkur
dæmi því til sönnunar:
Um hver áramót fer fram
lögboðin skoðun á öllum skoðun-
arskyldum íslenzkum skipum.
Fulltrúar frá Skipaskoðun rík-
isins koma um borð og eigalög-
um samkvæmt að kynna sér að
eigin reynd, að öryggismál við-
komandi skips séu í fullkomnu
lagi.
Komið hefir fyrir að slíkir
fullti'úar hafa látið sér nægja
að spyrja vakthafandi stýri-
mann, hvort þetta eða hitt, sem
þeir tiltóku, væri ekki til staðar
og í lagi og hafi svarið verið já-
kvætt, þá hafa þeir tekið það
sem góða og gilda vöru.
Stundum hafa skipaskoðunar-
menn ríkisins fengið að láni
birgðaskrá viðkomandi skips og
hafi þau tæki er skoða átti, ver-
ið á þeirri skrá, þá hafa þeir
talið það fullnægjandi. Þótt slík-
ar skrár væru sannleikanum
samkvæmar, þá er ekki þar með
sagt að hinir sömu hlutir séu
í því ásigkomulagi, sem lögin
mæla fyrir um og heldur ekki
víst að hlutirnir séu á þeim
stöðum, sem þeim var ætlað að
vera á.
Þá eru til dæmi um það að
umræddir menn hafa komið um
borð í varðskip ríkisins og þeim
hefir láðst að skoða hin ýmsu
öryggistæki í þeirri fullvissu að
þar gæti í engu verið áfátt, þar
sem björgunarskipin sjálf ættu
í hlut.
Skoðunarmenn, sem sýna slíkt
ábyrgðarleysi í störfum, eru alls
elcki hæfir til þess að undirrita
nein skjöl, er varða öryggisút-
búnað skipa.
Þá erum við komin að veiga-
miklu atriði, sem vert er að hafa
í huga. Eru það ekki einmitt
þessar undantekningar, sem
bjóða hættunum heim og eru oft
á tíðum hinn veiki hlekkur þeg-
ar á reynir.
Nú kann margur að spyrja,
verður öllu bjargað með því að
þessum málum sé kippt í lag?
ar skoðanir að tefja neitt skip,
nema að öryggisútbúnaður þess
sé í ólagi, og þá er tilganginum
líka náð.
Þessu svara ég hiklaust neit-
andi, hér koma fleiri til, eða
sjómennirnir sjálfir og ekki er
þeirra hlutur betri, þegar málin
eru rannsökuð niður í kjölinn.
Hver skyldi trúa því að sjó-
Stöðugrt er unnið að því að finna upp nýjar gerðir björgunarbáta. Hér má sjá nýj-
ustu gerðir báta, búna til úr trefjaplasti. En úr því efni eru bátarnir rnjög léttir,
auk þess sem þeir halda góðum styrkleika, og geta því búið yfir ýmsum þæglndum
fram yfir eldri gerðir.

200
YÍKINGUR