Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1967, Page 6

nægt með jarðneskum hlutum
vegna þess að þessar þarfir eiga
heima í hinu andlega eðli hans.
Vandamál lífs og dauða, syndar,
freistinga og falls þurfa með-
höndlun sérmenntaðra manna,
sem vita hvernig á að boða öðr-
um það svar, sem kristin trú ein
getur veitt. Fyrst og síðast höfð-
ar The Mission to Seamen til
þeirra, sem trúa á algjöra nauð-
syn kristinnar trúar til þess að
gera manninn hamingjusaman.
Það er hlutverk kirkjunnar að
meðhöndla andlegar þarfir
manna.
Sjómenn af mörgum þjóðum
líta á fánann með mynd hins
fljúgandi engils sem tákn þess,
sem þeir vita bezt, tákn kristinn-
ar vináttu, nærveru einhvers
trausts og öruggs, sem þeir geta
stigið fæti sínum á. Enn fremur
er sjómannastofan þeim sem
helgidómur þar sem þeir geta
fundið til nálægðar Guðs og þar
sem kærleikur hans er boðaður.
. f' ..
SPARISJÓÐUR
VÉLSTJÓRA,
Bá.rugötu 11
Síml 16593
Pósthólí 425
*
Annast öll
venjuleg spari-
sjóðsviðskipti.
Opið daglega
kl. 13.30—17.30
föstud. 13.30—18.30
lokað laugardaga.
SÍLDVEIÐARNAR
Þau gerast nú tíðari strand-
högg íslenzkra síldveiðisjómanna,
á erlendri grund, ef svo mætti að
orði komast. Þó strandhögg þessi
séu ekki gerð til landvinninga
eins og hjá forfeðrum vorum, þá
hafa þau sinn tilgang samt.
Þeir hafa nú þegar numið land
á Shetlandseyjum, Jan Mayen og
nú síðast á Spitzbergen. 1 sum-
ar var farið lengra NA-eftir en
nokkru sinni fyrr, eða allt norður
undir 77 breiddarbauginn. Má
marka vegalengdina á því, að
þaðan er orðið styttri vegalengd
til Norðurpólsins, heldur en heim
til Islands.
Eflaust má margt um þessar
veiðar rita, og eftirlæt ég öðrum
það, en margt kom þó fram við
þessar veiðar, og get ég ekki stillt
mig um að drepa á örfá atriði. í
hinu sívaxandi kapphlaupi ým-
issa þjóða um síldveiðarnar, meg-
um við íslendingar ekki bíða
lægri hlut. Rússar og nú í sumar
Norðmenn hafa tileinkað sér nýj-
ung í fiskveiðum á úthafinu með
tilkomu móðurskipa, og náð stór-
kostlegum árangri. Síldarflutn-
ingaskipin okkar hafa þegar
sannað tilveru sína, og minna
hefði fiskast í sumar, ef þeirra
hefði ekki notið við, en mikið
vantar á svo viðunandi sé. Fleiri
flutningaskip en voru á síðast-
liðnu sumri, hefðu haft nóg að
gera. Jafnvel kæmi til greina
vinnsluskip, sem unnið gæti afl-
ann í frost eða venjulega söltun.
Tilfinnanlegurskorturvar í haust
á beitusíld, og svo, að kaupa
þurfti síld af Norðmönnum á
okurverði, þar sem allt var upp-
urið í landi. Olíuskip, sem hefði
olíu, vatn og vistir, er mjög að-
kallandi fyrir flotann. Það má
segja að til stór vandræða hafi
oft skapast, og jafnvel svo að hin
minni skip hafa þurft að keyra í
land, kannske 600—800 sjómílna
vegalengd, eingöngu til þess að
fylla tanka sína að nýju. Er hætt
við ,að á þann veg verði dýr hver
„Paddan“ á land komin. Flutn-
ingar á ísvarðri síld til vinnslu í
landi er það atriði sem keppa
verður að, og ekki eyða öðru
sumri í rannsóknir. Það hefur
sannast, að ísvarin síld getur
geymst all vel, þó kostnaðarhlið-
in verði sennilega erfiðust, en
ekki lifum viö af tómum ,,Grút.“
Sú mikla atvinna, sem af söltun
leiðir, getum við ekki misst, og
því síður þá markaði, sem við
höfum aflað okkur á undanfar-
andi áratugum.
Þá kem ég að atriði, sem efst
er á baugi hjá sjómönnum, er það
varðandi læknisaðstoð. Það var
fyrir velvild Rússa og Þjóðverja,
að ekki fór ver en áhorfðist í
nokkrum tilfellum síðastliðið
sumar og haust, þegar sjómenn
slösuðust eða urðu alvarlega veik-
ir. Það er skýlaus krafa sjó-
mannastéttarinnar, að læknir
verði á miðunum, sem geti veitt
aðstoð, ef með þarf. Hætt er við
að sumum finndist nokkuð langt
að leita læknishjálpar, ef skreppa
þyrfti vegalengd eins og frá Is-
landi til Noregs, sjóleiðina.
Milli 4. og 5. ágúst í sumar
gerði vonskuveður á miðunum
SV af Spitzbergen, og leituðu
skipin skjóls upp undir eyjarnar.
Fljótlega kom þá í Ijós, eftir að
skipin nálguðust landið, að þar
«----------------------------------------8
Eflir Alex Schiöih
«•
262
--------»
VÍKINGUR