Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1968, Síða 28

„Þetta hlýtur að vera kaupbætir nteð þvottefninu, maður minn!“
„Ja, þvi segi ég það,“ sagði Elín
gamla, „að allur þessi hávaði með
vetnissprengjur, rakettur og flaug-
ar, það hefur bara ólukku í för með
sér; þar á meðal að byrjað verður
að skammta kaffið."
*
Matglaður Dani kom inn í matsal
og sagði við þjóninn:
„Ég er hræddur um að verða sjó-
veikur. Hvað ráðleggið þér mér að
borða?“
„Það, sem ódýrast er,“ svaraði
þjónninn rólega.
*
„Ég grét eitt sinn, af því að ég
átti ekki skó á fæturna, — þar til
ég sá mann sem ekki hafði fætur.“
VAKTIN
Tveir ungir ástfangnir piltar leit-
uðu ástar hjá sömu stúlkunni og
hitnaði svo í kolunum að engin lausn
var finnanleg nema einvígi með
skammbyssum. Snemma morguns
mætti annar þeirra með einvígis-
vottmn sínum á fyrirfram ákveðn-
um stað í skógarrjóðri. Mótaðilinn
sást hvergi, en allt í einu komu þeir
auga á bréf, sem var fest við eitt
tréð. Það var frá hinum og í því
stóð: „Ef ég kynni að koma of seint,
skaltu ekkert vera að bíða, —
skjóttu bara!“
*
Mannkynssagan er alltaf í styrj-
öldum, sem enginn trúði að nokk-
urntíma mundi ske.
*
Sannur og góður nábúi er sá, sem
brosir til þín yfir girðinguna, — en
klifrar ekki yfir.
Móðirin lagði af stað til gamla
skólans, með sjö ára gamlan son
sinn, sem var að hef ja skólagöngu,
og tók með sér tvíburana sína f jög-
urra ára.
Þegar hún kom í skólann, sá hún
að skólastjórinn var enginn annar
en gamli reikningskennarinn henn-
ar. Hann þekkti hana þegar í stað
og heilsaði henni vinalega.
„Það var svei mér gaman að sjá
þig aftur, Maria,“ sagði hann. „Og
ég sé að þú hefir loksins lært að
margfalda!“
*
Það var „audiens" hjá Jóhannesi
páfa. Nokkrir kardinálar tóku eftir
því að Ameríkana hafði tekist að
króa páfann af úti í horni og ræddi
ákaft við hann. Þeir lögðu eyrun við
og heyrðu Ameríkanann segja: „Já,
og þá gef ég yður 10 milljón dali
yðar heilagleiki."
„Já, ég skil,“ svaraði páfinn, „en
ég get því miður ekki tekið á móti
því fé, herra minn.“
Þegar Ameríkaninn var farinn,
sagði einn kardinálinn: „Við heyrð-
um að Ameríkaninn bauð að gefa
yðar Heilagleika 10 milljón dali.
Hugsið yður hversu margt gott
mætti gera fyrir slíka fjárhæð."
„Það getum við eflaust,“ svaraði
páfinn brosandi. „En fyrir þessa
upphæð vildi hann fá mig til að
sleppa amen-inu í kirkjubæninni, en
setja coca-cola i staðinn!“
*
Gamli kennarinn í bekknum var
að útskýra þríeininguna fyrir börn-
unum, en þeim gekk illa að skilja.
Loks taldi hann sig hafa fundið
góða samlíkingu, sem mundi duga:
„Takið nú eftir; á virkum dögum
er ég skólakennari, á sunnudögum
er ég meðhjálpari í kirkjunni, — og
þó er ég alltaf sami Lárus!“
„Má ég bjóða yður einn Pínulítinn.
VÍKINGUR
344