Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1971, Síða 6

Togarinn Kópur strandar
á Keilisnesi
Eftir Gunnar Magnússon frá Reynisdal.
Árið 1915, létu þeir Hjalti
Jónsson og Ágúst Flygenring
byggj a fyrir sig togara í Þýzka-
landi.
Togarinn hlaut nafnið „Ýmir,“
var hann 269 smálestir að stærð
og vélarafl 550 hestöfl.
Skip þetta reyndist með af-
brigðum vel, lista sjóskip og
í alla staði hið traustasta, enda
smíðaður úr þýzku herskipa-
stáli, að haldið var.
Þennan togara áttu þeir saman
Hjalti og Ágúst fram yfir lok
fyrra stríðsins, en eftir það
komst togarinn í annara eigu, og
hét þá ýmsum nöfnum.
Á árunum 1920—1930, var
Kárafélagið í Viðey starfandi,
og raunar lengur, á því tímabili
komst togari þessi í eigu þess
og hét þá „Þorgeir Skorargeir".
Árin 1932 var sameignarfé-
lagið Kópur stofnað í Reykjavík,
eigendur þess voru þeir Páll Ól-
afsson frá Hjarðarholti, og Guð-
mundur Guðmundsson á Ránar-
götu 18, Reykjavík, var Guð-
mundur vanur togaraskipstjóri.
Þeir félagar keyptu þá „Þorgeir
Skorrargeir" og var honum gefið
nafnið „Kópur“ RE 33, var hann
fyrst gerður út veturinn 1933 af
samnefndu félagi, var Guðmund-
ur skipstjórinn, en Páll fram-
kvæmdast j óri. —
Ég réði mig á Kóp áður en
vertíð hófst 1933, ásamt mörgum
mönnum öðrum, sem voru víða
að af landinu, en þó flestir úr
Reykjavík, hófst svo vertíðin á
venjulegum tíma, það var upp-
úr miðjum febrúarmánuði.
Aflaföng voru góð, og ekkert
sérstaklega minnisstætt framan
af, við byrjuðum vertíðina vestur
undir jökli eins og venja var,
og vorum þar að fiska þar til
í marz að fiskur fór að ganga
á Selvogsbanka, var þá breytt
til og flutt sig þangað. Mig
minnir, að fyrsta túrinn á Sel-
vogsbanka værum við þar að
fiska ufsa, var hann allur flak-
aður og saltaður í lestina. Þessi
túr var gerður til þess að veiða
uppí fyrirfram sölu á ufsaflökum
til Þýzkalands, áttu flökin að
fara í verksmiðju, og vinna úr
þeim sjólax. Eigi varð neitt
framhald á þessum veiðum hér-
lendis þá, né aðrir sem stunduðu
ufsaveiði fyrir sama markað,
flökun á fiski var þá ekki orðin
álmenn, og voru menn nokkuð
lengi að komast á lagið með þá
vinnu, en okkur tókst þó að fylla
lestina á „Kópi“ af ufsaflökum
í þessum túr. —
Sunnudaginn 9. apríl, gerði
ofsa suðaustan og austan veður,
það var á pálmasunnudag. Var
ekki nema vika til páska, og í
henni tveir helgir dagar, bæna-
dagamir. Það var því sætt því
lagi að verða í höfn á mánudags-
morgni, hinn 10. apríl. Lögðum
við af stað um kvöldið áleiðis til
Hafnarfjarðar, en þar lagði
„Kópur“ upp afla sínum um ver-
tíðina. Við vorum með fullfermi
af fiski og um 90 tunnur af lif-
ur, sem var að vísu brædd, en
lýsið á tunnum aftast á göngun-
um eins og venja var á gömlu
togurunum.
Veður var þá komið í ham,
aust-suðaustan rok og snjókoma.
En „Kópur" varði sig vel á lens-
inu, tók ekki ýkja mikið á sig,
enda sjóskip hið bezta, sem ég
hefi verið á um mína sjómennsku
daga. Okkur gekk vel að komast
fyrir Reykjanes, og vorum á
réttri leið þrátt fyrir dimmviðrið
og rokið. Eigi hafði skipstjóri
landkenningu af Reykjanesinu
né heldur Garðskaga, var þetta
blind sigling eftir áttavita og
Nokkrir hásetar á Kóp árið 1933.
294
VlKINGUR