Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Qupperneq 33

það vita þeir, sem reynt hafa, auk
þess getur skemmd tönn, eða
tennur eitrað frá sér og gert meiri
skaða heldur en aðeins á tönninni.
Venjulega er það svo að skip-
verji, sem þjáðst hefur af tann-
verkjum, kannski í langan tíma,
leitar til tannlæknis í fyrstu er-
lendu höfninni, sem skipið kemur
til, þ.e.a.s. ef honum finnst það
nauðsynlegt, því að kvalirnar eru
yfirstaðnar, en þá er það oftast of
seint. Dómur tannlæknisins er
stuttur, en ákveðinn: — TANN-
TAKA.
Það er hryllilegt að þjást af
tannpínu um borð í skipi, sem
statt er langt frá landi og hjálp.
Auðvitað er hægt að fá deyfilyf úr
lyfjaskáp skipsins, en þeir, sem
reynsluna hafa vita að slík lyf
duga skammt, ef þau hafa þá
nokkur áhrif. Það er þá helst
morfín, sem getur gefið stundar-
fró og stundar svefn, en slík lyf eru
meðhöndluð með varúð um borð í
skipum, enda ekki um neina
Tannpína til sjós
Það eru ýmis atriði, sem valdið
geta vandræðum meðal sjó-
manna, en eru auðleyst hjá land-
kröbbum, eitt þeirra er að halda
tönnunum í lagi, þ.e. hreinum og
rétt meðferð þeirra, ef útaf ber,
sem oft vill verða. Auðvitað geta
sjómenn, eins og aðrir, notað
tannbursta á réttan hátt og reglu-
lega og gera það flestir, að
minnsta kosti, en það getur liðið
langur tími milli þess að þeir geti, í
öryggisskyni, látið tannlækni at-
huga málið og sagt til um hvort
allt-sé í lagi, eða ekki. Á lang-
ferðaskipum, sem ekki koma til
hafna í lengri tíma, stundum svo
vikum eða mánuðum skiptir, get-
ur verið erfitt að leysa málið.
VlKINGUR
Nokkur hinna stærri skipafé-
laga hafa leyst málið á þann hátt,
að hafa tannlækni um borð í
hverju einstaka skipi í eina ferð í
einu. Athugar hann tennur skip-
verja á meðan á ferðinni stendur,
en er síðan fluttur á annað skip
félagsins að ferð lokinni og er
þannig alltaf í starfi hjá félaginu.
Allan kostnað vegna veru hans
um borð greiðir útgerðarfélagið,
en þurfi einhver skipverja á að-
gerð að halda, greiðir hann hana
úr eigin vasa. Minni skipafélög
geta, að sjálfsögðu, ekki veitt slíka
þjónustu, kostnaðarins vegna, svo
að í slíkum tilfellum verða skip-
verjar sjálfir að leysa úr vandræð-
unum. Tannpína er sársaukafull,
lækningu að ræða. Skipverjum
tekur sárt að sjá félaga sinn engj-
ast sundur og saman af kvölum og
æða viðþolslausan um þilfarið
alla frívaktina. — Sjómaður á
langferðaskipi segir frá reynslu
sinni:
Dag nokkurn þegar við vorum
staddir í Rio de Janeiro fór ég að
finna til verkjar í tönn og fór því til
tannlæknis. Hann úrskurðaði tvær
tennur ónýtar og tók þær. Önnur
var mjög föst og tók því nokkurn
tíma að ná henni, en aðgerðin var
nokkuð sársaukafull og gaf ég því
frá mér viðeigandi hljóð. Á þessari
læknastofu var hreinlætið óað-
finnanlegt, en svo er ekki ætíð á
417