Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Side 50

hlífðarfatnaður
SJÖKUBMIN HF.
SKÚLACÖTU 51 - REVKJAVlK - ICELAND
ÚRGANGSOLÍA
Vélstjórar: Athugið að við tökum á móti notaðri
smurolíu eða úrgangsolíu á tankbíla við skipshlió
í Reykjavík eða í tunnum til brennslu á olíustöð-
inni í Laugarnesi.
Allir vélstjórar eru beðnir að menga ekki sjó eða
hafnir að ástæóulausu.
Sameinumst í vörnum gegn mengun hafsins.
OLÍUVERZLUN ÍSLANDS HF.
HAFNARSTRÆTI 5 • REYKJAVlK
SÍMI 24220 • NAFNNÚMER 6854-1808
staðar. Og fuglarnir báru súkku-
laði í nefinu. Litlu börnin þar voru
væn og góð enda fengu þau gott á
hverjum degi.
„En missa þá ekki fuglarnir
súkkulaðið niður?“ spurði Bjössi
litli. Það var þýðingarmikil
spurning.
„Jú, jú,“ sagði afi. „Það kemur
alltaf fyrir. Þá er heldur ekki ónýtt
að finna það í allavega umbúðum.
Við mundum tína fullan bílinn
þinn á einni mínútu.“
Þetta var stórkostlegt. Bjössi litli
horfði hrifinn á afa.
„En þú kemst ekki út á sjóinn,
afi minn.“ Hann sagði alltaf
hugsanir sínar. Hann hafði svo oft
heyrt það, að afi hann væri orðinn
svo lasburða. „Þú getur ekki siglt
og ekki róið,“ sagði hann. „Hún
mamma segir það.“
„Hún mamma þín veit nú ekki
allt, góði minn. Ég hefi ekki
gleymt neinu sem ég kunni. Ég
hræðist ekki sjóinn og þekki hann
betur en nokkur annar,“ mælti afi,
ergilegur.
„En afi minn,“ mælti Þórir litli,
„þú ert orðinn svo gamall, það er
ekki von, að þú getir það núna.“
„Þarna kom það. Ennþá einu
sinni „gamall“, þó það nú væri.
Afi var beiskur á svipinn. Hann
settist á stein, dapur og angurvær.
Það var annars skelfing að sjá,
hvernig þeir voru búnir að fara
með bátinn hans. Þarna lá hann í
hnipri eins og rósóttur kálfur,
rauður, blár og hvítur. Nei, ef að
þeir tryðu honum ekki til að sigla
bátnum til ævintýraeyjunnar
þyrftu þeir ekkert að skipta sér af
þessu. Hann skyldi fara einn.
Afi var hugsandi og hnípinn.
Það átti alltaf að duga honum
þetta eina tilgangsleysi að hugsa
og bíða, svona töluðu börnin og
svona talaði fullorðna fólkið.
„Báturinn þinn er fallegur,“
mælti Þórir litli. „Afi minn, þú átt
hann og ræður yfir honum.“
„Já,“ sagði Bjössi litli, „hann er
VlKINGUR
434