Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Qupperneq 52

Stefán Júlíusson:
ÖKU'
FERÐ
Smásaga
Pilturinn ber að dyrum og
gengur síðan inn, eins og ævin-
lega, þegar forstjórinn gerir boð
eftir honum. Forstjórinn situr við
risastórt skrifborð og talar í sím-
ann.
Andartak, segir hann í tólið,
þegar pilturinn fetar sig varfærn-
islega að skrifborðinu. Hann seil-
ist niður í vasa sinn eftir bíllykl-
unum, fær piltinum þá og segir:
Viltu sækja töskuna mína út í
bíhnn, ég gleymdi henni, þegar ég
kom úr mat. Það verður fundur
hérna hjá mér á eftir, og það eru
skjöl í henni, sem ég þarf á að
halda.
Síðan heldur forstjórinn áfram
að tala í símann, en pilturinn
hverfur út úr skrifstofunni og lok-
ar á eftir sér. Hann gengur út í
portið, þar sem bifreiðin er, opnar
bílhurðina með varúð, svipast um
eftir töskunni. Hún liggur í aftur-
sætinu undir hatti forstjórans.
Pilturinn íhugar um stund,
hvort hann eigi einnig að færa
húsbónda sínum hattinn, en lætur
hann liggja; veðrið er gott og stutt
af skrifstofunni út í bílinn. Hann
lokar bílnum með sömu nær-
færnislegu handtökunum og áður,
stendur um stund og virðir hann
fyrir sér. Hann meðhöndlar bif-
reiðina jafnan með stakri um-
hyggju, næstum lotningarfullri
tilbeiðslu. Hann getur látið ýmis-
legt fjúka við fólk, stundum
kannski boðið ýmsum ónotalega
byrginn, ef því er að skipta, en
bifreiðin kallar ávallt fram hið
þýðasta í fari hans. Hann um-
gengst hana með meiri virðingu
en allt annað í fyrirtækinu, starfs-
fólk, skrifstofur og vörugeymslur.
Svona bifreið er svar við öllum
draumum hans og vonum. Það
dylst aldrei í svip hans, þegar hann
nálgast hana.
Ef til vill er það bifreiðarinnar
vegna, að hann er sendill í sumar.
Eiginlega er hann helst til gamall,
og hann ætlaði sér að hætta með
vorinu. En þegar forstjórinn fékk
nýja bílinn, þennan glæsilega,
sjálfskipta Mercedes Benz 220,
var honum öllum lokið. Hann lét
til leiðast að vera kyrr.
Það er nefnilega eitt af skyldu-
störfum sendilsins að þvo og bóna
bíl forstjórans. Gamli bíllinn var
að vísu þriggja ára gamall, en
piltinum fannst það samt tilbreyt-
ing og upplyfting frá leiðinda-
hjakki á skellinöðru um alla borg
að hreinsa bílinn, strjúka hann og
snurfusa. Og þegar þetta glæsilega
dumbrauða töfratæki stendur í
portinu einn góðan vordag í maí,
er pilturinn sem dáleiddur. Hér er
uppbót á leiðigjarnt sendilsstarfið,
hér er svarið við vangaveltum
hans að undanförnu. Hann verður
kyrr.
Að vísu er hann of ungur til að
436
VlKINGUR