Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Side 17

Farðu að vestur-
endanum vinur —
Litið inn á Hafnarskrifstofuna á Akureyri
Á Hafnarskrifstofunni á Akur-
eyri er mikið að gera dag nokkurn í
byrjun marsmánaðar. Við skrif-
borðið situr Baldvin Þorsteinsson
hafnarvörður og blaðar í skjölum.
Á veggnum fyrir aftan hann hangir
talstöð sem sendir frá sér urg og
brak með óreglulegu millibili.
Það er skollið á aftakaveður
fyrir öllu Norðurlandi með norð-
an hvassviðri og snjókomu.
Einhversstaðar á Húnaflóan-
um er Svalbakur að berjast á leið-
inni í land. Baldvin tekur tólið og
gerir tilraun til að kalla í Svalbak,
en fær ekkert svar.
Þeir eru ekki komnir nógu ná-
lægt ennþá.
Þegar Baldvin er að setja tólið
aftur á sinn stað, birtist starfs-
maður Eimskipafélagsins í dyr-
unum. Hann tekur af sér húfuna
og dustar snjóinn af kollinum
niður í öskubakka, um leið og
hann tuldrar afsökunarorð fyrir
munni sér og bölvar veðrinu.
Hingað vaða menn ekki inn snjó-
ugir upp fyrir haus án þess að
skammast sín svolítið.
Erindi mannsins er að fá upp-
gefið hvar Goðafoss eigi að leggj-
ast að bryggju þegar hann komi í
kvöld.
„Þú ferð með hann að vestur-
endanum vinur,“ segir Baldvin og
brosir.
Maðurinn gerir sig greinilega
ánægðan með svarið, setur upp
húfuna og kveður.
Baldvin Þorsteinsson var um
langt árabil einn af okkar kunn-
ustu aflaskipstjórum. Nú er hann
hættur á sjónum og vinnur sem
hafnarvörður á Akureyri. En þótt
hann sé kominn í land, gengur
hann enn undir nafninu „Baldi á
Súlunni“ á meðal kunningja. Það
Baldvin Þorstcinsson hafnarvörður á Akureyri.
VÍKINGUR
þarf víst ekki að taka það fram, að
Súlan var síðasta skipið sem
Baldvin var með.
Þetta er gamla sagan. Maður og
skip verða eitt eftir að hafa verið
samvistum í langan tíma. Sjó-
menn, og þá einkum skipstjórar,
eru kenndir við báta líkt og
bændur við bú. Áður en nokkur
veit af þekkir enginn manninn
nema bátsnafnið sé látið fylgja
með.
„Starf hafnarvarðar er aðallega
fólgið í því að taka á móti skipum
sem hingað koma og sjá til þess að
þau fái viðlegupláss,“ sagði Bald-
vin. „Við erum hér tveir starfandi
hafnarverðir og höfum fastan
vinnutíma frá átta til fimm. En svo
er hægt að ná í annan okkar allan
sólarhringinn ef þess gerist þörf.
Við sjáum um að afgreiða vatn í
skipin, en allt viðhald á bryggjun-
um er í höndum annarra. Höfnin
hefur til umráða hafnsögubátinn
OLGEIR, sem heitir í höfuðið á
fyrsta hafnarverði Akureyrar, 01-
geiri Júlíussyni. Hann var faðir
Einars Olgeirssonar. Þessi bátur er
notaður jöfnum höndum sem
hafnsögu- og tollbátur. Það kemur
líka oft fyrir að við förum á hon-
um og aðstoðum skip, til dæmis
við slipptökur og annað slíkt."
—- Var mikil umferð um Akur-
eyrarhöfn á síðastliðnu ári?
„Hún var mjög svipuð og árið
þar áður,“ svaraði Baldvin. „Árið
1980 komu hingað 378 flutninga-
skip sem voru alls 356.545.000 brl.
Fiskiskipakomur voru um 480 og
samanlagður tonnafjöldi þeirra
var 200.900.000 brl. Svo komu hér
17