Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Qupperneq 28

eða lágu við fast úti á höfninni og
biðu þess að grásleppan færi að
skríða.
Annars var heldur dauft hljóðið
í trillukörlunum þessa dagana.
Enginn andskotans rauðmagi,
þrátt fyrir þokkalega veiði á sama
tíma í fyrra .. . að maður tali nú
ekki um hitteðfyrra og árið þar
áður. Og ekki bætti það úr skák,
að fjörðurinn virtist gjörsamlega
sviðinn. Þennan dag réri ein triila
með 30 stokka út undir Látur.
Afli: 2 steinbítar og átta manna-
skítskóð.
Kallarnir stóðu á bryggjunni og
hristu höfuðin.
— Þetta er nú ljóta helvítið. Oft
hefur maður nú séð það slæmt en
aldrei eins og núna.
— Það er helvítis selurinn sem
gerir þetta. Það er óvenju mikið af
sel nú í vetur, honum fer alltaf
fjölgandi. Hann gerir fiskinn vit-
lausan ... þessir fáu tittir sem eru
í firðinum hendast upp um allan
sjó á flótta undan selnum.
Eftir að hafa bölvað og blöskr-
ast dágóða stund, sagði einn kall-
inn:
— Veriði rólegir, grásleppan
bjargar þessu!
Og þar með var farið að gæla
við vonina. Sama gamla sagan. í
marga mánuði er lifað í voninni
eftir því að grásleppan komi. Hún
á að bjarga öllu. Og hún kemur,
en er með tregara móti. En þá er
bara að treysta á vorhrotuna.
Menn fyllast móði og bjartsýni, en
vorhrotan kemur ekki. Kannski
hann verði við á færin í sumar ...
eða á línuna í haust. Það er orðið
langt síðan góður línuafli hefur
fengist á haustin, þannig að nú
hlýtur tíminn að vera kominn.
Menn halda áfram að vona.
Einn og einn góður dagur lyftir
sálinni uppá það tilverustig þang-
að sem enginn kemst nema trillu-
karl sem hefur fengið góðan afla.
En þessir dagar eru fáir. Og loks
er komið að því að menn fara að
bölva þessum andskotans dauða
og allt traust er nú sett á grá-
sleppuna .. . sem var að vísu treg í
fyrra en gæti orðið gráðug í ár.
Maður einn var í veiðiferð á ír-
landi. Hann fór inn í langferðabíl
og bað einn farþeganna að segja
sér hvenær hann ætti að fara út úr
bílnum næst ánni.
„Sjálfsagt að hjálpa þér með
það,“ sagði farþeginn, „fylgstu
bara vel með og farðu svo út úr
bílnum einni stoppistöð á undan
mér.
★
„Ég bið þig um að hjálpa mér,“
sagði sjúklingurinn við sálfræð-
inginn. „Mér líður hræðilega illa.
Ég hef það stöðugt á tilfinning-
unni að ég sé hundur.“
„Hversu lengi hefur þér liðið
svona?“ spurði sálfræðingurinn.
„Alveg frá því að ég var lítill
hvolpur."
Hringiða tilverunnar þar sem
vonin er miðpunktur alls.
G.A.
i l
I seinni tíð hef ég lesið svo mikið um
skaðsemi tóhaksrcikinga, að ég hef
ákveðið að hætta að lcsa.
★
„Er þessi á fiskisæl?“
„Já, hún hlýtur að vera það, ég
fæ engan fisk til að yfirgefa hana.“
28
VÍKINGUR