Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Qupperneq 29

T ogaraævintýrið
ekki árennilegt
— spjallað við Knút Karlsson frystihússstjóra á Grenivík
„Þetta er eitt af fáum frystihús-
um á landinu sem bændur eiga
mikinn hluta í,“ sagði Knútur
Karlsson frystihússtjóri á Greni-
vík þegar hann var spurður að því
hverjir ættu frystihúsið á Grenivík.
„Við erum alveg saklaus af því að
hafa blandað KEA í málefni
frystihússins. Á sínum tíma töldu
þeir ekki grundvöll fyrir frystihúsi
hér á staðnum og vildu því halda
sig utan við slíkt fyrirtæki. Húsið
er eingöngu byggt upp af hlutafé
sem er í eigu bænda, verkamanna
og sjómanna. Hlutafélagið var
stofnað 1966 eða 1967. Nú eru 86
hluthafar.
Árið 1966 var höfnin fullgerð
og tveimur árum seinna gat
Knútur Karlsson framkvæmdastjóri
frystihússins á Grenivík. „í framtíðinni
þyrftum við að fá fleiri báta ef næg atvinna
á að haldast“.
VÍKINGUR
frystihúsið farið að taka á móti
fiski. Fyrir nokkrum árum kom
mikill fjörkippur í útgerðina
hérna. Þá voru gerðir héðan út
fjórir stórir bátar, auk smábát-
anna. Við fórum í það að byggja
við frystihúsið til að geta mætt
auknum afla og sú viðbygging
verður vonandi tekin í gagnið
mjög fljótlega.“
— Þegar þið ákváðuð að stækka
frystihúsið voru gerðir héðan út
fjórir stórir bátar. En í dag eru þeir
aðeins tveir. Sitjið þið þá uppi
með allt of stórt frystihús, eða
hvað?
„Ekki vil ég nú kannski segja
það. Þegar við hófum þessa
stækkun var full þörf á henni. Eins
og málin standa í dag er allt of
þröngt um okkur. Þó er það á
mörkunum að við höfum nægan
fisk. Það hefur verið hægt að
halda uppi átta stunda dagvinnu
sem er í sjálfu sér ákaflega gott. En
við höfum ekkert saltað af báta-
fiski og undanfarið hefur afli verið
tregur.
Það má segja að hér hafi útgerð,
og þar af leiðandi aflabrögð
gengið í dálitlum bylgjum undan-
farin ár. Á meðan við höfðum
fjóra stóra báta var full þörf á
auknu rými hér í frystihúsinu.
Uppistaðan í aflanum hérna hjá
okkur kemur frá stóru bátunum.
Svo koma trillurnar inn í þetta
líka, en þeirra afli er miklu
ótryggari og erfiðari í vinnslu.
Trilluútgerð er alltaf að aukast
hérna, einkum yfir sumartímann.
Hér stunda þó menn sjóinn á
trillum allt árið þótt það sé ekki
mikið yfir vetrarmánuðina. Það
má segja að trillufiskirí sé allt of
ótryggt til að byggja atvinnu-
rekstur á. Það þarf að koma fleira
til.
— Er það þá skuttogari sem er
framtíðin?
„Já og nei,“ svarar Knútur og
hlær við. „í aðra röndina væri
náttúrulega gott að hafa skuttog-
ara, en okkur hryllir líka við þeirri
tilhugsun að gera út slíkt skip. Það
er meira en að segja það. En það
er ekkert vafamál að við höfum
betri aðstöðu en margir aðrir til að
gera út skuttogara. Togararnir eru
að sjálfsögðu lang öruggastir til að
skapa stöðugt hráefni. Það væri
ákaflega æskilegt ef hráefnið væri
til helminga togarafiskur og báta-
fiskur. Það þýddi minni sveiflur í
atvinnulífinu, meira öryggi og
stöðugri atvinnu. En ég held að
það sé ekki eftirsóknarvert að taka
þátt í togaraævintýrinu eins og
málin standa í dag. Ég hef trú á
því að við eigum að byggja upp
okkar fiskiðnað á smærri bátum.
Það er ekki gott að segja í dag
hver þróunin verður í útgerðar-
málum hér á Grenivík í framtíð-
inni. Suður í Grindavík er fyrir-
tæki sem héðan er ættað og hefur
þrjá eða fjóra báta á sínum vegum.
Einn af þessum bátum var gerður
héðan út í haust en er nú kominn
suður á vertíð. Hvort hann kemur
austur hingað norður er aldrei að
vita. Þetta ræðst svo mikið af
aflabrögðum hverju sinni.
Á undanförnum árum hefur
þorpið byggst mikið upp. Fólk vill
setjast hér að. Forsendan fyrir því
29