Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Qupperneq 21

Dagbókarbrot
Klukkan rúmlega fimm eftir há-
degið fimmtudaginn 16. júní 1977
voru leystar landfestar frá togara-
bryggju Ú.A. og ég var lögð af stað
í mína fyrstu veiðiferð með togara.
Veðrið var eins og best verður á
kosið, sunnan andvari og hlýtt.
Þegar lagt var af stað, vantaði þrjá
menn til skips, tvo háseta og 2.
kokk. Hvað um það. Dórí er ekki
að bíða eftir fólki sem ekki getur
mætt um borð á réttum tíma og
tuttugu og einn í áhöfn varð að
duga þennan túr... og ein kven-
mannsblók sem værí kannski hægt
að nota í uppvaskið.
Við sigldum út fjörðinn í góðu
veðri. Það var lítið fyllirí um borð.
Ég veit að fyrir nokkrum árum var
það helsta skemmtun sumra
bæjarbúa að mæta á bryggjunni
þegar skip var að fara í veiðiferð,
til að fylgjast með þegar drukknir
skipverjar voru að koma til skips.
Meira að segja var skrifað hér í eitt
bæjarblaðið um allt þetta fyllirí á
sjómönnunum og greinarhöfund-
ur hafði tölu á hve margir
drukknir menn fóru um borð. En
nefndi ekki þá sem voru edrú.
Það má segja að heimur batn-
andi fari, því nú er þetta mikið að
hverfa og viðburður ef fullur
maður sést fara um borð. En þó
einn og einn svona rétt glaður.
Ég held líka að það hljóti að
vera erfitt fyrir skipstjórnarmann
að bera ábyrgð á skipshöfn sem er
ofurölvi.
Eftir að komið var út fyrir
Hrísey var stefnt beint á haf út.
Strákamir sem sátu með kaffi-
könnumar í borðsalnum, bölvuðu
og töluðu um það að nú ætlaði
helvítis kallinn beint í grálúðuna.
í borðsalnum sátu þeir svo fram
eftir kvöldinu og ræddu um síð-
ustu inniveru, lífið og tilveruna.
Sennilega hefur góða veðrið átt
sinn þátt í því að þeir fóru ekki
strax í koju.
Það var eins með mig. Ég fékkst
ekki í koju. En það sem hélt mér
vakandi voru ekki umræðurnar í
borðsalnum, heldur það sjónar-
spil sem Skaparinn var að sýna í
norðrinu. Þar hékk sólin rauðgló-
andi rétt ofan við sjóndeildar-
hringinn, eins og hún vissi ekki
hvort hún ætti heldur að setjast
eða lyfta sér aðeins hærra. Gulln-
um bjarma sló langt upp á fest-
inguna sem speglaðist í lognslétt-
um sænum. Hver einasti lista-
maður mætti vera stoltur af, ef
hann kynni að fara með liti eins og
Skaparinn.
Gígja Möller.
VÍKINGUR
21