Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Blaðsíða 27

Grenivík
— Hvar er Grenivík eiginlega?
spurði mig fullorðinn maður, þeg-
ar ég sagðist hafa verið þar á ferð í
byrjun mars.
í fyrstunni hélt ég manninn vera
að grínast, en við nánari athugun
kom í ljós að svo var ekki.
Ef svo ótrúlega vildi til að ein-
hver lesandi Víkings væri að dóla á
svipuðu þekkingarstigi og áður-
nefndur maður, er hægt að fræða
hann á því að þorpið Grenivík
stendur austanvert við utanverðan
Eyjafjörð og tilheyrir því Þing-
eyjarsýslu. Þar búa nú um þrjú-
hundruð manns, sem byggja af-
komu sína nær eingöngu á sjónum.
Frystihúsið er nú orðið miðpunkt-
ur atvinnulífsins og þama rekur
KEA verslun sem dafnar vel að
sögn kunnugra.
í stórum dráttum er saga
Grenivíkur lík sögu annarra
sjávarplássa á íslandi. Um síðustu
aldamót taka djarfir sjósóknarar
að reisa búðir sínar á sjávar-
kambinum. Þarna þótti gott að
búa, því skammt var á fengsæl
fiskimið og kndið gjöfult. Meira
varð ekki á kosið. Fjölskyldumar
stækka og fleiri koma í kjölfarið;
vísir að þorpi myndaðist við vík-
ina sem stendur opin mót norðri.
Auknar kröfur og breyttir tímar
kalla á hafnarframkvæmdir. Og
þegar bryggjusporðurinn sér
dagsins ljós, halda menn að há-
punkti tilverunnar hafi verið náð.
Að geta landað afla sínum við
bryggju er mikil framför, enda
þótt alla báta þurfi annaðhvort að
draga á land eða fara með út á
legu um leið og vindur blæs. Og
það er ekki svo sjaldan.
En tíminn stansar ekki á
Grenivík frekar en öðrum stöð-
um. Þegar fram líða stundir koma
stærri bátar, það heyrast raddir
um að nú þurfi að byggja varan-
lega höfn ef byggð eigi að haldast
og Grenvíkingar eigi ekki að
dragast aftur úr í þróuninni. Þetta
vita allir Grenvíkingar, en ráða-
menn fyrir sunnan dýrka sinn
eigin nafla líkt og fyrri daginn;
aka niður að Sundahöfn á kvöldin
og dást að Esjunni.
Á meðan uppgangur var mikill í
öðrum sjávarplássum við Eyja-
fjörð, var stöðnun í flestum hlut-
um á Grenivík, mestanpart vegna
hafnleysis. Það var ekki fyrr en
samþykki fékkst fyrir því að
byggja þar varanlega höfn, að
tímahjólið tók aftur að snúast. Og
þá tók það líka kipp sem um
munaði.
Hlutafélag var stofnað um
byggingu frystihúss, sem tók til
starfa árið 1968. Og einmitt þar
má með nokkrum rétti setja skilin
milli gamla og nýja tímans. Frá
því frystihúsið byijaði að taka á
móti fiski hefur þróunin orðið ör á
Grenivík. Ungt fólk lætur nú í sí-
auknum mæli af þeim leiða vana
að flytja burtu. Fjöldi húsa hefur
risið af grunni á síðustu 10 til 12
árum og gæti ókunnur ályktað
sem svo að þama stæði splunku-
nýtt þorp við víkina. Svo áberandi
er þessi nýja byggð, sem saman-
stendur af einbýlishúsum í
Amamesklassa.
Annríki til munns og handa
Að sjálfsögðu eru bryggjurnar
miðpunktur alls sem er á Greni-
vík. Þar var mikið um að vera í
byrjun marsmánaðar þegar
undirritaður átti leið þar um.
Stóru bátamir tveir, sem eru
gerðir út frá Grenivík, voru að
skipta yfir á þorskanetin. Þeir reru
með línu frá áramótum og fiskuðu
vel. Smærri bátamir dummuðu
annað hvort uppi á kambinum
27
Höfnin og frystihúsið á Grcnivík. Sjálft þorpið stcndur upp af víkinni og sést ekki á
þessari mynd.
VÍKINGUR