Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Blaðsíða 42

Akureyri. Þangað er komið með
argvítug djöfulsins hræ og þau
klössuð upp, í stað þess að henda
þeim beint í brotajárn eða hrein-
lega að sökkva þeim. Dæmi um
þetta er Árni gamli Magnússon.
Hann var klassaður upp fyrir
óhemju pening, ég veit ekki hver
lifandi skelfing það kostaði. En
svo uppgötvaðist að dekkið í hon-
um var ónýtt. Og þá var bara lagt
yfir það! Og það var sett á hann ný
brú og ég veit ekki hvað og hvað.
Svo þegar upp er staðið hafa þeir
bát með nýja brú, en meira eða
minna ónýtan skrokk. Menn gera
nú ekki stórar rósir í brúnni einni
saman jafnvel þótt hún sé ný! Og
eitthvað svipað er verið að gera
við Oddgeir núna.
Andskotans vitleysa! Þetta
sama hefur verið að gerast hjá
HAPPDRÆTTI
DAS
60% af ágóða varið til byggingar
Dvalarheimilisins.
SKRIFSTOFA AÐALSTRÆTI 6
Aðalumboð Veslurveri.
Slmar. 17117 og 17757
okkur undanfarna áratugi, en
enginn virðist læra af reynslunni.
Á meðan síldarflotinn var endur-
nýjaður á sínum tíma, skipti eng-
inn sér af togurunum. Þeir voru
bara látnir drabbast niður. Það
gekk illa að manna þá, því allir
vildu komast á síld. En núna hefur
þetta snúist við. Togaraflotinn var
endurnýjaður á skömmum tíma,
en síldarflotinn látinn grotna nið-
ur. Nú vilja allir komast á togara,
en engum þykir eftirsóknarvert að
fara á gömlu síldarbátana. Auð-
vitað þarf að endurnýja flotann,
en það má alls ekki gera á einu
bretti. Það verðúr að endurnýja
einhvern ákveðinn hluta hans á
hverju ári. Með því kemst jafn-
vægi í þetta. Þetta vita allir og tala
um það. En það er ekkert gert í
"þessuÁ
Kvótakerfið er það
sem koma skal
Og Matthías heldur áfram:
„í sambandi við þorskveiðarnar
almennt þá er ég alveg sannfærð-
ur maður um það, að kvótakerfið
er það sem koma skal. Þú færð
bara ákveðinn afla, vinur minn og
ræður sjálfur hvenær þú veiðir
hann. Þá verður hægt að skipu-
leggja veiðarnar miklu betur.
Menn veiða sinn kvóta á þeim
Skoðun og viðgerðir
gúmmíbáta allt árið.
GÚMMlBÁTAÞJÓNUSTAN
Eyjagötu 9 örfirisey
Sími14010
42
tíma sem hagstæðastur er, bæði
hvað varðar veðurfar og út-
gerðarkostnað. Við höfum talað
um það hér fyri norðan að banna
hreinlega netaveiðar í janúar. En
það hefur ekki verið hlustað á
okkur. Fyrir nokkrum árum var
keppnin svo mikil að menn fóru út
á nýársdag til að leggja netin .. .
kallarnir fengu ekki einu sinni að
rasa út á fylliríi á gamlárskvöld!
En sem betur fer er sá glímu-
skjálfti horfinn úr mönnum í
sambandi við það helvíti allt
saman.
Nei, ég get sko alveg sagt þér
það vinur minn, að það er kvóta-
kerfið sem á eftir að koma. Þetta
er bara spurning um tíma. Ég held
að vinnist allt við það. Þá hverfur
til dæmis allt þetta streð á skipum
í snarvitlausum veðrum. Þá kærir
sig enginn um að berja á tonninu
og hanga í trossunum marga
klukkutíma, kannski í snarbrjál-
uðum andskotans veðrum og hafa
svo ekkert upp úr því nema rifrildi
fyrir fleiri hundruð þúsund. Það
verður margfalt minni veiðar-
færakostnaður og minni olíu-
eyðsla. Það er miklu hagkvæmara
að binda þessa báta við bryggju og
borga mannskapnum tryggingu,
heldur en að berjast um á hæl og
hnakka kannski á versta tíma árs-
ins, þegar maður hefur akkúrat
ekkert upp úr því nema streðið.“
— Ertu ekkert farinn að þreyt-
ast á því að vera á sjónum?
„Jú,“ svaraði Matthías ákveðið.
„Þegar maður er búinn að vera í
þessu samfleytt í rúm 30 ár, þá fer
ekki hjá því að maður þreytist.“
— Hvað tekur svo við þegar þú
kemur í land?
„Ja, ég er það vel í stakk búinn
að geta farið að vinna hjá okkar
fyrirtæki. Það er að sjálfsögðu
betra hlutskipti en hjá mörgum
öðrum sjómanninum. Ég held að
menn verði að vara sig alvarlega á
því að vera ekki of lengi í þessu.
Annars held ég.að lífsviðhorf sjó-
VÍKINGUR