Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1982, Blaðsíða 71

V angaveltur og hugleið-
ingar á ári aldraðra
um mismunun eður ei
Tveir aldnir heiðursmenn, hitt-
ust niður á Austurvelli einn góð-
viðrisdaginn í október 1982. Þeir
voru Magnús „ljúfur“ skipstjóri
og Jón í „háloftunum“ alþingis-
rnaður, þessi viðurnefni höfðu
þeir fengið í fæðingarplássi sínu á
manndómsárum sínum og síðan
fylgt þeim alla tíð. Þar þótti hefð
að titla menn, en sumir kölluðu
þetta uppnefni.
Langt var síðan þessir æsku-
vinir höfðu hist og talað saman
um landsins mál og nauðsynjar,
urðu því miklir fagnaðarfundir
með faðmlögum og kossum, sæll
vertu „ljúfurinn" mikið er nú
gaman að hitta þig hér á Austur-
velli í miðri menningunni, sagði
alþingismaðurinn. Já, sæll vertu
gamli vinur, sama segi ég, enda er
hann svo bjartur og heiðskýr í
„háloftinu“ að það eykur á
ánægjuna, svaraði Magnús ljúfur í
lund. Jón alþingismaður, býður
því næst vini sínum að labba með
sér bak við alþingishúsið, þar sé
vinalegur garður með fallegum
gróðri og listaverkum og góðum
bekkjum, að tilla sér niður til að
hvíla lúin bein og rifja upp gömul
og góð kynni. Jú. Magnús er nú til
í það.
Meðan karlarnir eru að labba í
garðinum skulum við skyggnast
aftur í tímann og kynnast þeim
nokkru nánar, þó þar verði að vísu
stikklað á stóru. Þeir eru fæddir
fyrir vestan í sama þorpi árið
1915. Eru því 67 ára. Voru í sarna
barnasr.óla og síðan gagnfræða-
skóla og voru ntiklir vinir. Þegar
þessari skólagöngu lauk skyldu
leiðir. Magnús var gefinn fyrir sjó,
og sjómennska varð hans ævistarf.
Hann menntaðist síðan í sjó-
mannaskóla, varð aflasæll og far-
sæll skipstjóri, svo eftir var tekið.
Árin liðu og aldur færðist yfir
kempuna, 67 ára ákvað hann að
skila skipi sínu og skipshöfn heilu
í höfn, sem hann og gerði. Nú,
væri kominn tími til að slappa af í
landi, og njóta ástvinanna og
heimilisánægjunnar í nokkur ár,
eða þangað til rekunum yrði
fleygt yfir hann, fyrst ránardætur
vildu ekki sjá um þá athöfn. Hann
ákvað því að taka út úr „Kerfinu"
áunnin réttindi eftir langan
vinnudag. Hann labbaði því á til-
heyrandi stofnanir til að ganga frá
málum sínum. í lífeyrissjóð sjó-
manna hafði hann greitt lögboðin
gjöld frá því að-sá sjóður varð að
lögum, 4% sjálfur og 6% frá út-
gerðaraðilja af launum. Nú og svo
blessaður ellilífeyririnn. Magnús
taldi sig því nokkuð vel settan,
hvað fjármál snerti. Nokkuð hafði
hann nú sparað saman í spari-
sjóðsbók, hérna á árunum, þegar
best áraði á sjónum, og lá við að
bæði síld og loðna synti sjálfkrafa
upp í skipin. En þegar betur var að
gáð, og hann fór að gefa sér tíma
til að liuga að peningamálunum,
þá var þessi inneign svo til
einskisvirði, dugði varla fyrir tári
á tyllidögum, hvað þá meiru, já
þeir segja að það sé verðbólgunni
VÍKINGUR
71