Náttúrufræðingurinn - 1961, Qupperneq 41

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
35
ill. Svarta kviðrákin er þó ekki eins breið á kvenfuglinum, sem að
jafnaði er lítið eitt minni en karlfuglinn. Heimkynni flotmeisunn-
ar eru Bretlandseyjar, meginland Evrópu allt norður að 70° n. br.
í Noregi, Norður-Afríka og Asía austur að Kyrrahafi og suður að
Indlandshafi.
Flotmeisan heldur sig einkum við jaðra lauf- og blendingsskóga,
en er sjaldgæfari í hreinum
barrskógum. Einnig er hún
algeng í trjá- og skemmti-
görðum borga og bæja.
Hreiðurstað velur hún sér
venjulega í trjáholum,
stundum í múr- og kletta-
glufum og mjög oft í hreið-
urkössum, sem komið er
fyrir í trjám eða á húsum.
Flotmeisan er að mestu
leyti staðfugl eins og flest-
ar aðrar meisur. í Skandí-
navíu mun þó einhver hluti
þeirra fara af landi burt á
haustin. Talið er, að það
séu einkum ungfuglar. Á
Bretlandseyjum verður t. d.
reglulega vart við skandínavískar flotmeisur á haustin og veturna.
Mataræði flotmeisunnar er allfjölbreytilegt. Vor og sumar er
fæða hennar skordýr ýmiss konar, púpur þeirra, lirfur og egg. Einn-
ig tekur hún köngulær, ánamaðka og ýiniss srnærri lindýr, svo og
ýmsar tegundir berja og korns. Á vetrum leitar hún í sprungum í
trjáberki að skordýrum og eggjum þeirra. Á þessum árstíma sækist
hún eftir alls konar feitmeti, einkum feitu kjöti og tólg. Af því er
íslenzka heitið dregið. Á norsku heitir hún kjöttmeis og á sænsku
talgoxe og eru bæði þessi nöfn dregin af því hve sólgin hún er í
fitu á veturna. Á dönsku heitir hún musvit, á ensku Great Tit og
á þýzku Kohlmeise.
Með hinni þrálátu suðaustanátt liaustið 1959, samfara slæmu
skyggni, barst óvenju mikill fjöldi skandínavískra flækingsfugla til
íslands. Einkum voru það smávaxnir og þreklitlir spörfuglar. Flot-