Náttúrufræðingurinn - 1961, Blaðsíða 44

38
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
sóknir og um þessar rannsóknir skrifaði liann doktorsritgerð sína,
„Studies on the Vegetation of Iceland", rannsóknir á gróðri ís-
lands, sem út kom í Kaupmannahöfn í safnritinu The Botany of
Iceland árið 1930.
I þessari doktorsritgerð sinni skiptir Mölholm Hansen tegund-
um íslenzku háplöntuflórunnar, sem hann taldi þá 375, niður í tvo
höfuðhópa, eftir norður- og suður-takmörkum á útbreiðslu þeirra,
arktískar og evrópskar tegundir. Síðan gerði hann samanburð á
lífmyndum tegundanna í þessum hópum og var niðurstaðan í
fullu samræmi við kenningar Raunkiærs. Sérkenni flórunnar í
hinum ýmsu landshlutum og í mismunandi hæð yfir sjávarmál
taldi hann stafa fyrst og fremst af hitamismun og höfuðorsök teg-
undafæðar háplöntuflórunnar taldi hann hið hryssingslega loftslag
og hinn hómógena jarðveg, fremur en hina einangruðu legu lands-
ins.
Hina mismunandi samsetningu gróðursins taldi hann einnig
stafa af mismun á hita, og hiti jarðvegsins væri mjög háður því vatni,
sem í honum væri og þeim snjó, sem þekti hann á vetrum. Þar sem
hiti jarðvegsins væri mestur bæri meira á evrópskum tegundum og
suðrænni lífmyndum í gróðrinum, og þar sem jarðvegurinn væri
kaldari væru arktískar tegundir og norrænni lífmyndir alls ráðandi.
Þessar rannsóknir Mölholms Hansens hér á landi voru á marg-
an hátt mjög merkar, enda hlaut hann fyrir þær verðugt hrós. En
því miður hélt hann þeim ekki áfram, nema að mjög litlu leyti,
enda þótt hann kæmi aftur hingað til lands árið 1930, og birti
ekkert frekar um þær á prenti. Samt sem áður var hér um merki-
legt brautryðjandastarf að ræða, og í viðurkenningar- og þakkar-
skyni gerði Vísindafélag íslendinga hann að bréfafélaga sínum í
ársbyrjun 1960.
Frá 1944 var Mölholm Hansen fastur starfsmaður Grasasafns
Hafnarháskóla og þar vann hann óhemjumikið starf að vexti og
viðgangi þess, auk þeirra umfangsmiklu rannsókna, sem hann
fékkst við og áður er getið. Hve tímafrek slík safnstörf eru, vita þeir
einir, sem við þau hafa fengizt, og mönnum hlotnast mjög sjald-
an viðurkenning fyrir slík störf, jafnmikilvæg og þau þó eru. Þann-
ig var því farið um Mölholm Hansen, hann hlaut allt of litla viður-
kenningu í lifanda lífi fyrir það mikla starf, sem hann vann fyrir
Grasasafn Hafnarháskóla.