Náttúrufræðingurinn - 1961, Blaðsíða 47

náttúrufræðingurinn
41
á náttúrudýrð okkar og þjóðminjar hefir leitt til þess, að brýn
nauðsyn var að stofna til öflugrar norrænnar samvinnu á þessu
sviði og koma á reglulegum fundum og námskeiðum," segir höf-
undurinn í upphafi greinarinnar.
Síðasti kafli greinarinnar heitir: „Til atlögu gegn hóflausri
plöntun barrtrjáa á sumum stöðum“. Þessi greinarhluti á því fullt
erindi til lesenda þessa rits, svo þeir megi sjá með eigin augum,
að í þessu máli er ekki bara um sérvizku íslenzkra náttúruvemdar-
manna að ræða. Þessi greinarkafli birtist því hér þýddur af undir-
rituðum:
„Til atlögu gegn hóflausri plöntun grenitrjáa.
Að lokum ætla ég að minnast á hinn viturlega og hreinskilnis-
lega fyrirlestur Gustafs Wennmarks, lénsskógarvarðar, „Náttúru-
vernd í héraði á vesturströndinni“. Mér hlýnaði mjög um hjarta-
ræturnar við að heyra skógræktarmann leggja ákveðið til atlögu
við hina einhliða og hóflausu plöntun greniskóga á okkar sellu-
lósa-mótuðu tímum. Það er farið að bera allt of mikið á greninu
í landslaginu, sagði lénsskógarvörðurinn. Það gerir landslagið þung-
lamalegt. Við verðum, að minnsta kosti, að hafa „líflegri" gróður
á svæðinu næst ströndinni, helzt með stökum trjám eða þá smá-
þyrpingum birkitrjáa, eikartrjáa eða annarra lauftrjáa með ljósa
og gisna krónu, svo útsýnið út á sjóinn og yfir skerjagarðinn
haldist. Á inngangi fyrirlestursins mátti heyra, að Wennmark þekk-
ir gróðursögu þessa landssvæðis mjög vel, og það svo, að sómi er
að fyrir fulltrúa þess lands, þar sem vagga frjógreiningarinnar stóð.
Á sænsku vesturströndinni var landslagið áður friðsælt og bros-
andi með lynggróðri og smáþyrpingum eikartrjáa og annarra lauf-
trjáa hér og þar, en nú er það greinilega í þann veginn að breytast
í drungalegan greniskóg, þar sem hin eðlilega þróun gróðursins
og fegurð landslagsins verður í æ ríkara mæli að víkja fyrir ein-
hliða plöntun grenitrjáa.
Það var stórkostlegur viðburður að hlusta á fyrirlestur Wenn-
marks fyrir mann, sem á heima í landi, þar sem jafnvel hin æðsta
kennslustofnun í skógræktarfræðum hefir ekki svo mikið sem einn
einasta kennarastól í skógar- og gróðursögu til að veita skógrækt-
armönnum okkar gróðursögulegan grundvöll að byggja hið mikil-
væga starf sitt á.“ Eyþór Eincirsson.