Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2000, Síða 34

Náttúrufræðingurinn - 2000, Síða 34
3. mynd. Horft til suðausturs frá Arnarfelli yfir Arnarfellsver í átt til Hágangna. Hér er raklendi með mosa, gullbrá og grávíði en eyrarrós fjœr. Ljósmynd: E.Þ.E. 1998. yfirleitt sköip, enjarðvegur liggurofan ájökul- eða vatnaseti. Þykkt 22 jarðvegssniða Þóru Ellenar Þórhallsdóttur (1994) er á bilinu 0,5 til 7 m og meðalþykkt er rúmir tveir metrar. Jarðvegur í Þjórsárverum er laus í sér vegna þess að hann er sendinn og einnig vegna þess að lífrænt efni er aðallega mosaleifar sern veita ekki sama viðnám gegn rofi og trefjaríkari plöntuleifar. Þá er rótakerfi plantna gisið og hamlar þar af leiðandi lítt rofi (Þóra Ellen Þórhallsdóttir 1994). Sumarið 1998 voru tekin sjö sýni til efnagreiningar úr tveimur jarðvegssniðum í Þúfuveri. Annað sniðið náði frá yfirborði niður að þykku tvflitu öskulagi á 130 cm dýpi og hitt var um 70 cm þykkt og náði frá öskulaginu og niður á sand undir jarðvegi (5. inynd). Niður- stöður greininga og aðferðir eru birtar í 1. töílu. ■ UMRÆÐUR Niðurstöður okkar í 1. töflu sýna að styrkur kvikasilfurs í móríkumjarðvegi íÞúfuveri er á bilinu 2 til 30 p-g/kg og um 9 mg/kg að meðaltali. Þótt sjö efnagreiningar úr tveimur sniðum gefi ekki tilefni til víðtækra ályktana má samt draga af þeim nokkurn lærdóm. Styrkur kvikasilfurs í jarðvegi í Þúfuveri er afar lágur samanborið við það sem gerist í lífrænum jarðvegi víða annars staðar í heim- inum. Kvikasilfur í lífrænum jarðvegi í skógum Bæjaralands í Þýskalandi er t.d. víða meira en 400 p,g/kg og í lífrænum jarðvegi á La Grande-svæðinu í Québec er meðalstyrkur kvikasilfurs á bilinu 120 til 300 |xg/kg (Schwesig o.fl. 1999, Grodin o.fl. 1995, Mucci o.fl. 1995). Ástæðan fyrir þessum mikla mun er líklega sú að lífræna efnið í jarðveginum í Þúfuveri er fyrst og fremst lítið rotnaðar plöntuleifar, en lífræni jarðvegurinn í La Grande og Bæjaralandi er mjög húmusríkur. En eins og fyrr er getið er það fyrst og fremst húmusinn sem bindur kvikasilfur í jarðvegi. Þá er einnig líklegt að hinn hái styrkur í jarðvegi í Bæjaralandi stafi af iðnaðarmengun í Evrópu, bæði háum styrk kvikasilfurs í lofti og ekki síður súru regni. Ef litið er til kvikasilfursgreininga á gömlum (fyrir daga mengunar), lífrænum 32
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.