Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2000, Síða 63

Náttúrufræðingurinn - 2000, Síða 63
stöðvarnar og ferðuðust vítt um land. Margar ágætar vísindagreinar voru skrifað- ar um þennan leiðangur og Schyte sjálfur. sem kom með sama skipi í sinn annan íslandsleiðangur, ritaði heila bók um gosið. Magnús Grímsson ritaði frásögn af þessum ferðum sem er varðveitt á handritadeild Þjóðarbókhlöðu og var prentuð í Hrakn- ingum og heiðavegum. Lýsing hans á ferð þeirra um Arnarfellsveg er eftirfarandi: „... Daginn eptir var besta veður og þá ætluðum vjer undir Sprengisand, en er vjer komum að Sóleyjarhöfðavaði, þá var áin oi djúp fyrir oss, svo vjer lögðumst þar við vaðið og ætluðum að vita hvort hún yrði ei minni að morgni. Vissum vjer það íslendingamir að ef frost yrði um nóttina til jöklanna, þá kynni áin að hlaupa fram. En þetta brást og nú var haldið norður Amarfellsveg. Sá vegur er sliUóttur mjög og vaila má hann færan kalla. Að áliðnum degi komumst vjer undir Amarfell og er þar fagurt mjög. Þar tjölduðum vjer og nú vai' hið danska merki (flagg) haft á topptjaldinu. Bar það þá við mjallhvíta jökulkúpuna og jók það á fegurð þess. Daginn eptir gengu sumir af oss upp á Amarfell og var þaðan víðsýni hin fegursta. - Að áliðnum degi var nú haldið hjeðan og norður með jökulröndinni og svo sem leið liggur norður miðjan Sprengisand (JS 543 4to). í grein sem von Waltershausen skrifaði eftir íslandsferðina minnist hann á Múla- jökul og lýsir lauslega lögum í ísnum og þreföldum jökulgörðum við rönd hans. Það er merk athugun og vitnisburður um að frá því jökullinn hopaði frá ystu görðum og til ársins 1846 hafi hann a.m.k. þrisvar haft viðstöðu eða skriðið fram á undanhaldi sínu (Þorvaldur Thoroddsen 1903-1904). Vel má vera að í dagbókum hinna erlendu vísinda- manna séu nánari lýsingar af því sem fyrir augu bar en þær eru ekki nærtækar. ■ EYVINDUR OG HALLA Skrif Schytes eru elsta beina heimildin um Arnarfellsmúla sem þekkt er. Hins vegar eru til eldri óbeinar heimildir um þá. Munnmæli herma að hreysi Fjalla-Eyvindar og Höllu undir Arnarfellsjökli hafi verið í Arnarfells- múlum. Allglögg lýsing er til á híbýlum þeiira eftir Brynjólf Sigurðsson sýslumann í Árnessýslu, sem skrifuð er haustið 1762. Vart hafði orðið úlilegumanna þar á afréttinni inni undir jöklum og í október- byrjun það ár hélt stór hópur leitarmanna inn á hálendið. Brynjólfur skrifar: „Þessir menn leituðu lta og 2an octobris. Þann 3ja fundust tjaldstaðir þjófanna og seinast þeirra híbýli, vestan við Arnarfell undir jöklinum, hér um 3 þingmannaleiðir frá byggð. Þar var grafin innan stór hóll, fallega hlaðnir kampar að dyrum og hrísflaki í þeim; fyrir innan kampana var hús þvert um, tveggja faðma langt, en vel faðms breitt, grafið með páli og rekurn. Innar af þver- húsinu lágu nær 2ja faðma löng göng, upp í hólinn í kringlótt eldhús, sem var 20 fet í kring. í eldhúsinu voru lítil hlóð. Uppi yfir þeim héngu tveir lundabaggar og magáll af sauðum. Húsin voru af viðarflökum og sauðagærum upp gerð og tyrfð; gærurnar skaraðar sem helluþak ... Engan mann urðu leitarmenn varir við; því fóru þeir að leita spora hjá híbýlum þessurn, og fundu þeir 5 hesta og tveggja manna ný spor upp á Arnarfellsjökul, hver þeir röktu upp á há- jökul og svo vestur eftir honum, svo lengi sem dagur hrökk. Fjúkmaldur og þoku fengu þeir á jöklinum. Snéru þeir svo til baka eftir sólarlag til híbýla þjófanna ... Til byggða var skemmst af jöklinum, þá leitarmenn aftur snéru, í Blöndudalinn." (Ólafur Briem. Úti- legumenn og auðar tóftir, bls. 131-133.) Sjá 3. og 4. mynd. Nöfn Ey vindar og Höllu koma hvergi fyrir í skýrslunni en aldrei hefur verið efast um að þau hafi búið þarna (sbr. Þjóðsögur Jóns Árnasonar 11,239 og IV, 401 —403). Örnefnið Amarfellsmúlar er heldur ekki nefnt en staðsetningin „vestan til við Arnarfell undir jöklinum" getur varla átt við annan stað en Arnarfellsmúla, og raunar mun vandfundinn sá hóll í Þjórsárverum sem hægt er að hola innan eins og þarna er lýst, annars staðar en í Fremri-Arnarfellsmúlum. Páll Melsteð ski'ifaði um Fjalla-Ey vind í íslending 1860 og segir þar að sést hafi tóftarbrot undir Amaifellsmúlum „... en nú munu þær menjar undir lok liðnar“. 61
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.