Náttúrufræðingurinn - 1995, Blaðsíða 95

T
2
4
9
tegundirnar í hópi A/B voru
krækilyng, fjalldrapi og beiti-
lyng, en bláberjalyng, sauða-
mergur, aðalbláberjalyng,
rjúpnalauf og grasvíðir voru
líka alláberandi (10. og 11.
mynd). Algengustu runnar og
lyngtegundir í hópi C/D voru
fjalldrapi og krækilyng (10.
mynd). Runnar eins og einir,
grávíðir, loðvíðir og gulvíðir,
sem fundust varla í hópi A/B,
voru í hópi C/D og sérstaklega
var gulvíðir algengur.
FjÖLDI RJÚPNA OC
GRÓÐURFAR
Ef rjúpnafjöldi á talningastöð
er skoðaður með tilliti til
DECORANA-hnitunarinnar fyrir
ás 1 og 2 sést að mest er um
rjúpur á talningastöðvum neð-
arlega til vinstri á lmuritinu en
þeim fækkar upp eftir báðum
ásum (6. mynd). Til að skoða
nánar áhrif gróðurhallandans á
þéttleika rjúpna var tekinn
meðalfjöldi karra og meðalhnit
fyrir þrjár neðstu talninga-
stöðvarnar á ási 1 og síðan koll
af kolli fyrir allar 36 stöðv-
arnar, og þannig fengust 12
samanburðargildi. Sama var
gert fyrir ás 2. Fjöldi rjúpna
sýndi neikvæða fylgni við hnit á ási 1. Þær
stöðvar sem höfðu lægstu hnitin á ási 1
voru að meðaltali með 4,7-6,0 karra en
þær ystu 0,7-2,0 (12. mynd a). Svipuð
mynd fékkst fyrir ás 2, þ.e. neikvæð fylgni
meðalfjölda rjúpna og meðalhnita á ási 2;
karratalan fór úr rúmlega 6 í 1 (12. mynd
b). Samkvæmt hnituninni voru það jurtir
eins og sauðamergur, beililyng, grasvíðir,
aðalbláberjalyng, lambagras og holtasóley
sem höfðu sína meginútbreiðslu í móum
þar sem þéttleiki rjúpna var hár, en í
lélegri rjúpnamóum ríktu jurtir eins og
gulvíðir, möðrur, vallhumall, einir og eski
(7. mynd). Ef fjöldi rjúpna er skoðaður
með tilliti til TWINSPAN-flokkunar kemur í
36 punktar
L
1
3
5
6
M
1
10
H
2
3
4
M
2
3
4
5
6
7
8
9
11
12
8. mynd. Niðurstöður TWINSPAN-flokkunar gróðurfars-
gagna frá talningastöðvum í Suður-Þingeyjarsýslu
1993. Skipt var þrisvar sinnum ogfjórir hópar talninga-
stöðva fengust. Einkennistegundir fyrir hverja skipt-
ingu eru sýndar. - Results of TWINSPAN analysis of veg-
etation data, expressed as a dendrogram, showing
classification of plots into four groups after three divi-
sions. Indicator species are shown for each division.
Ijós að meðalgildin eru hin sömu fyrir
hópa A og B, eða 4,8 karrar/talningastöð.
Langminnst er af körrum í hópi C, eða 0,4
karrar/talningastöð, og hópur D er nokkru
hærri, með um 1,2 karra að meðaltali (4.
tafla).
■ UMFJÖLLUN
Ég valdi þann kost að nota tölu rjúpna á
talningastöðvum beint en ekki að reikna
þéttleika eins og hægt er að gera fyrir
slíkar talningar (sbr. Buckland 1987).
Ástæðan var meðal annars hversu fáar
rjúpur sáust. Einnig má nefna að þétt-
93