Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 22

132
NÁTTÚRUFR.
unum þar í kring eru trjálundir um og yfir 7 m. að hæð, þótt
þeir séu helmingi yngri.
Syðsti hluti skógarins þarfnast mjög rækilegrar grisjunar,
því nú er þannig ástatt, að stórar spildur eru vaxnar svo þéttu
kjarri, að umferð er því nær ómöguleg. Þegar birkið vex svona
þétt, verða stofnarnir mjóir og veigalitlir, svo að snjórinn sligar
það og brýtur að miklum mun á hverju ári. Annars eru trén
í skóginum furðu beinvaxin, þótt flest beri þess merki, að fén-
aður hafi haldið þeim niðri á fyrri árum. Og óteljandi kolagrafir
um allan skóginn bera þess bezt vitni, hvaða meðferðar hann
hefir notið af mannanna hálfu.
í skóginum vex gulvíðirinn mjög vel, þar sem nógur raki er
í jarðveginum, og hæsta víðirunnan, sem við sáum, mældum
við 3,3 m. að hæð. Þar, sem víðirinn nær verulegri fótfestu, á
birkið erfitt með að breiða sig út, svo víða er hann nú frekar
til óþæginda.
I Vaglaskógi tókum við 9 sýnishorn af jarðveginum, en frá
því verður skýrt síðar.
Þ. 27. júlí lögðum við aftur á stað, og var ferðinni heitið
að Mývatni og Ásbyrgi. Við Mývatn dvöldum við 2 dægur og
fórum meðal annars í Slútnes. Þar mældum við hæsta birkitréð
5,3 m., en hæsta reyniviðinn 5,2 m. Þegar tekið er tillit til, hve
Mývatnssveitin liggur hátt, er ómögulegt að segja annað, en að
það sé álitleg hæð, sem þessi tré hafa náð. Víðikjörrin í Slútnesi
eru mjög þroskamikil og lagleg, eins og allur annar gróður á
þeirri eyju. Þarna tókum við 2 jarðvegssýnishorn og ennfremur
1 úr skógargirðingunni við Reykjahlíð. Innan þeirrar girðingar
er kjarrið mjög fornfálegt, og girðingin hefir eingöngu verið
sett upp til þess að verja það þeirri eyðileggingu, sem því ann-
ars hefði verið búin. Er greinilegt, að trén þarna vaxa mjög hægt
og verða því tæplega mjög hávaxin. Jurtagróður þarna er líka
fremur fáskrúðugur í samanburði við skóglendi annars staðar
á landinu.
í Ásbyrgi dvöldum við dagstund og skoðuðum það, sem okk-
ur þótti markverðast. Þaðan höfðum við með okkur sýnishorn
frá 2 stöðum úr Byrginu. 1 Byrginu eru nú 2 skógarblettir, Leir-
tjarnarskógur suðaustur af eyjunni (Hoftungunni) og Botns-
skógur í syðsta hluta þess. Samkvæmt upplýsingum Einars Sigfús-
sonar, skógarvarðar á Ærlæk, voru báðir þessir skógar gamlir
raftaskógar um síðustu aldamót. Ungviði sást þar ekki, enda var
landið óspart notað til beitar. Byrgið er svo vel girt af náttúr-