Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 66

176
NÁTTÚRUFK.
Gæsaættkvíslirnar
greinast sem hér segir:
A. „Tennurnar" í efra skolti sjást greinilega að utanverðu.
1) Nefið digurt, hæð þess við nefrótina talsvert meiri en
helmingur neflengdarinnar. Fuglinn allur hvítur, nema
flugfjaðrirnar, sem eru svartar.
Snjógæsaættkvíslin (Chen).
2) Nefið grennra, hæð þess við nefrótina er minni en helm-
ingur neflengdarinnar. Fuglinn er aldrei alhvítur (nema
aligæsir, sem hér koma ekki til greina).
Grágæsaættkvíslin (Anser).
B. „Tennurnar“ í efra skolti sjást alls ekki að utanverðu.
Helsingjaættkvíslin (Branta).
Gæsategundirnar
greinast þannig:
I. Nefnöglin hvít.
A. Höfuðið allt gráleitt, búkurinn framan og ofanvert við
stélið ljósgrár.
Stóra grágæs (Anser anser).
B. Ennið á fullorðnum fuglum hvítt, búkurinnn framan og of.
anvert við stélið all-dökkur, grámóleitur.
1) Blesan nær ekki upp að augunum. Neflengdin 42 mm
og þar yfir.
Stóra blesgæs (Anser albifrons).
2) Blesan í enninu nær upp fyrir augun. Neflengdin venju-
lega 31—35 mm, sjaldan allt að 39 mm.
Litla blesgæs (Anser erythropus).
II. Nefnöglin svört.
1) Nefið rauðgult og svart. Fæturnir rauðgulir.
Akurgæs (Anser fabalis).
2) Nefið með breiðu, rauðbleiku belti aftan nefnaglarinnar, en
framan við nasaholurnar, annarsstaðar svart. Fæturnir
bleikrauðir.
Heiðagæs (Anser brachyrhynchus).
Helsingjategundirnar
greinast svo:
I. Hálsinn og bringan ofanverð svört.
A. Vangarnir hvítir.
Helsingi (Branta leucopsis).