Náttúrufræðingurinn - 1939, Blaðsíða 32

26 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
IIIIIIIIIIIIIIIIII llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll 111111111III llllllllllllllllllllllllllllllllllllllll II llllllllllllllllllllll IIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIII
9. tafla. Hryggjaliðafjöldl o. s. frv. silunga í Þingvallavatni.
Hryggjaliðafjöldi: Murta : Bleikja: Svart-murta : Urriði:
66 0.1
65 3.1 1.5
64 30.3 11.3 2.9
63 47.1 51.3 26.9
62 14.9 32.5 63.4
61 2.3 3.4 5.8 72.7
60 1.1 — Q7.3
59 0.8 1.0
58 0.2
57 0.1
Samtals: 100.0 100.0 100.0 100.0
Fjöldi rannsakaður: 1356 208 104 11
Meðalhr. fjöldi: 63.09 62.75 62.27 60.70
Meðalskekkja : ± 0.03 ± 0.06 ± 0.06 ± 1.14
Eins og taflan sýnir, þá hefir murtan hæsta hryggjarliðatölu
af öllum silung í vatninu, en urriðinn lægsta. Eins og gefur að
skilja, er urriðinn mjög vel aðgreindur frá öllum öðrum silungi,
sem þarna er um að ræða, þar sem hann er ekki aðeins sérstakt
afbrigði, heldur sérstök tegund, enda er talan x hjá honum:
Gagnvart murtunni................. 17.07
----- bleikjunni ............... 13.16
■—— svart-murtunni ............. 10.47
eða með öðrum orðum, mestur mismunurinn á honum, eins og
eðlilegt er, og því bleikjuafbrigðinu, sem hefir hæstan hryggjar-
liðafjölda, þ. e. murtunni, og minnstur á honum og því bleikju-
afbrigðinu, sem lægstan hefir hryggjarliðafjöldann, þ. e. svart-
murtunni. Annað eftirtektarvert við urriðann er það, að tilbreytn-
in í hryggjarliða-fjöldanum er mjög lítil, ef dæma má út frá eins
lúlum gögnum og hér er um að ræða. Allir urriðar hafa, eins og
taflan og myndin sýnir, annaðhvort 60 hryggjarliði eða þá 61,
flestir 61. í sambandi við þennan hlutfallslega fasta hryggjar-
liðafjölda stendur ugglaust það, að urriðinn er miklu síður breyti-
legur að útliti heldur en bleikjan, og ekki eins gefinn fyrir að
mynda afbrigði eins og hún.
Bleikjan virðist vera eins konar miðdepill á milli murtunnar
annars vegar og svart-murtunnar hins vegar, að því er snertir