Náttúrufræðingurinn - 1939, Blaðsíða 24

68 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiir
hún er ástúðleg og umhyggj usöm og gerir ungviðið svo dásamlega
úr garði við upphaf lífsins, þá er hún jafnframt grimm og eyðslu-
söm og tortímir þessum listaverkum sínum svo miljónum skiptir,
svo að aðeins mjög lítill hluti hverrar kynslóðar nær fullum þroska.
Sigurður Pétursson.
Randaflugan á Reykjum í Hjaltadal.
Dag einn nálægt miðjum síðastliðnum vetri var Þórólfur bóndi
á Eeykjum í Hjaltadal í Skagafjarðarsýslu að hrista töðu í fjós-
hlöðu sinni. Finnur hann þá randaflugubú í heyinu og var hun-
ang allmikið í því. Tvær randaflugur lágu í eins konar dái á
kökunni og þótti bónda bera hér vel í veiði með athugun á lifn-
aðarháttum þessara kvikinda. Bar hann búið inn í fjós og kom
því fyrir á góðum stað. En það er af randaflugunni að segja,
að er þær kenndu ylinn í fjósinu, röknuðu þær úr rotinu og tóku
að suða. Brátt komu þær út og svifu um fjósið hátt og lágt, en
sóttu þó mest á ljósið. Varð það annarri flugunni að bana, því
að hún brenndi sig. Hin lærði aftur á móti að vara sig og kunni
vel að rata á búið sitt, jafnvel þótt það væri fært úr stað, að
henni fjarverandi. Sonur bónda, tíu ára gamall, tíndi hálfblikn-
aða sltarifífla úr heyjum og bauð randaflugunni. Þáði hún góð-
gerðirnar að lokum og saug fíflana eitthvað lítilsháttar, en nærð-
ist að öðru leyti á hunangi búsins. Að nokkrum dögum liðnum
tók fólkið eftir því, að fluguskömmin var að verða fjörlaus og
eins og úti á þekju, sem nefnt er. Sögðu fróðir menn, að hún
þyldi ekki myrkrið og fjóslyktina. Var þá rætt um, hversu með
hana skyldi farið framvegis, en áður en úrlausnir fengjust, fékk
hún svo alvarlegan doða, að hún datt í vatnið hjá Huppu — og
drukknaði.
Ari Þorvaldsson.
Hvammi.
Ath.: Þetta hefir ekki verið randafluga, heldur villibýfluga. Á.F.