Náttúrufræðingurinn - 1949, Blaðsíða 29

PAPPÍR
75
an, jafnvel nokkra millímetra að Jjykkt. Þurfi að hafa hann jjykkari,
má leggja tvö eða fleiri blöð hvert ofan á annað, meðan þau enn eru
blaut, og festast Jrau Joá saman. Á þann hátt má fá blaðið eins Jnykkt
og Jrörf gerist, einnig með því að líma saman tvö eða fleiri blöð
með einhvers konar lími, eftir að þau eru orðin þurr.
Haldbeztu og oft jafnframt verðmætustu tegundir pappírs eru
framleiddar úr tuskurn eða spunaefnaúrgangi, og er hör og liampur
talinn beztur til þeirra nota. Sá pappír er einnig góður, sem fram-
leiddur er úr sellulósa, en lélegustu pappírstegundirnar eru fram-
leiddar að mestu leyti úr viðarslípi. Meðal annarra ókosta slíks
pappírs er sá, að hann dökknar mjög og verður brúnleitur eða gul-
brúnleitur, ef sól skín á hann. Er þess því oft getið sérstaklega,
livort pappír er framleiddur án viðarslíps, einkum Jregar um pappír
til bókagerðar er að ræða. Ekki er þó viðarslíp nefnt í ])ví sam-
bandi að jafnaði, heldur er sá pappír talinn tréfrír, sem framleiddur
er án viðarslíps. Skrifpappír er aðallega framleiddur úr spunaefnum
eða sellulósa, prentpappír til bókagerðar aðallega úr sellulósa, dag-
blaðapappír mestmegnis úr viðarslípi og umbúðapappír aðallega
úr sellulósa, sem oft er blandaður nokkru af viðarslípi, stundum all-
miklu af því, en einnig er mikið af umbúðapappír framleitt úr
pappírsúrgangi og notuðum pappír.