Náttúrufræðingurinn - 1949, Blaðsíða 36

82
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
inn þó einkum að vetrinum. En ekki veit ég, hvort þeir geta talizt
til eyjafugla, því að þeir eru ekki svo landfastir, að þeir tylli sér
upp á stein urn bláfjöruna.
Súlan hættir sér líka stundum inn á sundin milli eyjanna, en
fremur er hún þar sjaldséður gestur.
Grdhegra hef ég séð í Breiðafirði, en aldrei nema á fastalandi við
tjarnir og vötn.
Þess ber að geta, að fuglatal þetta er aðallega miðað við Vestur-
eyjar á Breiðafirði. Það kann að vera í einhverju frábrugðið því,
senr gerist í Suðureyjum, en varla að verulegu leyti.
Ársæll Árnason:
Lifandi ánamaðkur ofanjarðar á góuþræl 1949
Hinn 21. marz síðastliðinn (sem var góuþræll) gekk ég inn gang-
inn, sem er gegnum hús Andrésar Andréssonar, Laugavegi 3, og mér
til mikillar undrunar sé ég þar lifandi ánamaðk. Hann var nokkurn
veginn á miðjum ganginum, en þó heldur nær vestri veggnum, og
virtist halda inn ganginn.
Hvernig gat á þessu staðið? Gólfið í ganginum er steypt, að vísu
nokkuð hrjúf steypa, gangstéttin fyrir utan lögð hellum og gatan
malbikuð. Portið fyrir innan er að vísu ekki steypt, en þó hart á
yfirborðinu. Snjór var beggja vegna gangsins, bæði í portinu og á
götunni, en frost lítið eða ekkert.
Ég gekk þangað aftur, að um það bil hálftíma liðnum, til þess að
ganga úr skugga um, hvort þet ta hefði ekki verið missýning eða
misskilningur hjá mér. Nei, liann var þarna, kominn nokkru innar
í ganginn, en daufari en áður. Þó hreyfðist hann strax, er ég ýtti
við honum. Þetta var skömmu fyrir hádegi.
Eftir hádegi kom ég þangað aftur, til þess að forvitnast um afdrif
maðksins. Hitti ég þá kunningja minn í ganginum og sagði honum