Náttúrufræðingurinn - 1971, Qupperneq 39

NÁTTÚRUFRÆÐINGUIUNN
243
8. mynd. Plöntur með aSalútbreiðslu á Suðvesturlandi. IV. Fjöruplöntur.
Fig. 8. Plants with rriain distribution in SW-Iceland. IV: Shore-plants.
dæmis ættu jarðhitasvæðin yfirleitt að vera tiltölulega óháð veðr-
áttu eða loftslagi, og sama máli gegnir að nokkru um vötnin.
Um tvær tegundir, blóðkollinn og gullkollinn, er það vitað, að
þær voru notaðar til lækninga, og gætu þær hæglega verið gamlir
slæðingar. Svipað er að segja um skurfu, flóajurt, lambaklukku,
grámyglu, mýraertur o. fl. tegundir, að jrær eru harla líklegar til
að hafa slæðst hingað með mönnum. Miðja útbreiðslusvæða þess-
ara tegunda er einmitt á svæðinu frá Eyrarbakka til Reykjavíkur,
og bendir það eindregið til slæðingseðlis þeirra.
Um meginhluta vatna- og jarðhitaplantnanna gegnir nokkuð
öðru máli. Vatnalaukur, tjarnalaukur, vatnsnafli og vatnsögn eru
ekki líkleg til að hafa slæðst hingað fyrir tilverknað manna.
Hins vegar er líklegt, að þær geti dreifzt með fuglum, og má vera
að það geti skýrt tilveru þeirra á Suðvesturlandi. Loks er sá mögu-
leiki, að einhverjar þeirra séu ísaldartegundir, sem hjarað hafi á
jarðhitasvæðum, eins og getið hefur verið til um sverðmosann
(Bryoxiphium), sem hefur svipaða útbreiðslu.