Náttúrufræðingurinn - 1977, Qupperneq 29

stað á Vestfjörðum (?Borg, sjá Fris-
trup 1943). Fundarstaðir gammayglu
á íslandi eru sýndir á 2. mynd.
Garðygla (.Agrotis ipsilon Hufn.)
Garðyglan er mjög útbreidd og hef-
ur fundist um nær allan heim, en
hún er mikil flökkukind, eins og
gammayglan. Um hana er sörnu sögu
að segja og gammaygluna, að aðal-
heimkynni hennar eru í suðlægum
löndum. Hún lætur þó ekkert tæki-
færi ónotað til þess að auka kyn sitt,
þar sem hana ber að garði. Það hefur
henni tekist með góðum árangri allt
norður til sunnanverðrar Skandinav-
íu. Eins og gammayglulirfur, eru lirf-
ur garðyglunnar þeim kosti gæddar
að geta gert sér að góðu margar teg-
undir plantna.
Garðyglur berast ekki til íslands í
eins miklum fjölda og gammayglur,
og að þeim eru einnig áraskipti. Á
Norðurlöndum hafa garðyglur ekki
fundist norðar en um miðja Skandi-
navíu og í S.-Finnlandi, en gamma-
yglur liafa liins vegar fundist norður
úr öllu, eins og fyrr var getið.
Við höfum gögn um garðyglur frá
20 árum á síðasta 30 ára tímabili. Að-
eins tvö áranna var um verulegan
fjölda að ræða. 1 ágúst 1947 voru garð-
yglur algengar í Öræfum, en það ár
fór mikil gengd flökkuskordýra um
Evrópu (Wolff 1971). Árið 1959 kom
svo önnur umtalsverð gengd. Þá náð-
ust um 60—70 garðyglur á Kvískerj-
2. mynd. FundarstaSir gammayglu á íslandi. — Localities of Autographa gamma L.
in Iceland.
203