Náttúrufræðingurinn - 1977, Qupperneq 56

búast, að þær sýni útbreiðslumynstur
á sniðum þessuin, sem aðeins ná yfir
20—30 lengdarmetra. Skulu nú helstu
dýrahópar ræddir nánar.
Marflœr. Meira kom af marflóm en
nokkrum öðrum dýrum í fallgildr-
urnar, og var alls um 5 tegundir að
ræða. Á neðstu stöðvum (A) var teg-
undin Hyale nilssoni mest áberandi,
en strax þar fyrir ofan dregur mjög
úr fjölda hennar, og nær útbreiðsla
tegundarinnar aðeins að óverulegu
leyti upp í hinar eiginlegu fitjar (3.
mynd). Á B stöðvum verður fyrst vart
við tegundina Orchestia gammarellus,
sem verður síðan fljótlega mjög al-
geng. Nær tegundin hámarki á mið-
biki fitjungsbeltisins en hún finnst
a. m. k. allt að K stöðvum, þótt þar
sé greinilega farið að draga mjög úr
fjölda hennar. Má með réttu nefna
þcssa marfló einkennisdýr fitjanna
við Gálgahraun.
Jötunuxar. Jötunuxar voru algeng-
ir um alla fitina, og fengust alls 13
tegundir á bilinu A—K. Á neðstu
stöðvum var eingöngu um fjörujötun-
uxann (Micralymma marinum) að
ræða. Fannst sú tegund allt frá stöðv-
um A og aðeins upp í túnvinguls-
beltið. Hámarki naa- tegundin um
miðhluta fitjungsbeltisins (3. mynd).
Á D stöðvum á neðanverðu fitjungs-
beltinu varð fyrst vart við tegundina
Atheta vestita, en hún verður síðan
algeng frá efri helming fitjungsbeltis-
ins upp í mitt túnvingulsbeltið, en
])ar fyrir ofan dregur mjög úr magni
hennar á ný. í miðju túnvingulsbelt-
inu fer að bera á ýmsum öðrum jöt-
unuxategundum, einkum Tachinus
corticinus, T. marginellus og Quedius
boobs. Fékkst mest af hinni fyrst-
neíndu, en allar virðast þær verða al-
gengari eftir því sem ofar dregur.
Köngulœr. Köngulær voru algengar
um allar fitjarnar, og fengust alls 11
tegundir á bilinu A—K. Á neðri helm-
ing fitjungsbeltisins er tegundin Ha-
lorates repropus algeng, en hún fannst
einnig á A stöðvum, rétt neðan þessa
beltis. Útbreiðsla tegundarinnar nær
upp í efri helming fitjungsbeltisins
(3. mynd). Tegundin Erigone longi-
palpis finnst um allt fitjungsbeltið
og nær aðeins upp í túnvingulsbeltið.
Hún virðist ná hámarki um mitt fitj-
ungsbeltið. Tegundin Allomengea
scopigera hefur víða útbreiðslu allt
frá neðanverðu fitjungsbelti og upp
úr, en virðist algengust í túnvinguls-
beltinu. Aðrar köngulóartegundir
fengust í minna magni, og fundust
þær nær eingöngu um efri hluta fitj-
anna.
tínnur algeng dýr. Eins og áður
segir er ekki við því að búast að tví-
vængjur sýni útbreiðslumynstur á
fitjasniðum þessum. Þó virtist tegund-
in Heterocheila buccata algengust
neðst á fitjunum, en aðrar tegundir
voru yfirleitt algengari um efri hluta
fitjanna (tafla 2). Æðvængjur fengust
um meginhluta fitjanna, en voru al-
gengastar efst í fitjungsbeltinu og í
3. mynd. Einstaklingsfjöldi nokkurra
dýrategunda úr fallgildrum í Gálga-
hraunsfitjum, byggt á veiði tveggja gildra
í hverri hæð, en hver gildra gekk í 5
daga. Skammstaíanir eins og á 2. mynd —
Number of individuals of some common
species obtained in tiuo pitfall traps al
each height level on Gálgahraun salt
marsh during 5 days. Stöðvar = stations.
Fjöldi = number. Marflœr = Amphi-
poda. Jötunuxar = Staphylinidae. Köngu-
lœr = Araneae. Abbrevations as in Fig. 2.
230