Náttúrufræðingurinn - 1978, Side 18

bátinn að hluta, og staðnæmdist nú
undir trillunni, þannig að vel sá í
sporðinn og afturbúkinn út undan
síðunni. Og nú urðu hreyfingar báts-
inns skyndilega óeðlilegar. Hann tók
að rugga og mennirnir fundu greini-
Iega, að hrefnan var að nudda sér við
kjölinn. Bátsverjar eru sammála um,
að hefði jjessi atburður ekki átt sér
svo langan aðdraganda, hefði þeim
sennilega orðið meira um en í raun
varð, jjegar jjessi stórvaxna skepna fór
að kljást við kjöl trillunnar. En á
jjessari stundu fannst þeim næstum
eins og eðlilegt, að hrefnan reyndi að
klóra af sér haftið á þennan hátt. Það
stuðlaði líka að ró þeirra félaga, að
hér var ekki að farið með tröllalát-
um, Jjótt tröll ætti í hlut. Hrefnan
fór ofur varlega við iðju sína og bát-
urinn tók ekki ýkja stór hliðarföll né
harkalegar veltur. Ekki gera skipverj-
ar sér fyllilega grein fyrir, hversu
lengi jjessi leikur fór fram, en telja,
að jjað geti hafa verið um 5 mínútur.
Á meðan [jetla gerðist höfðu færin
þrjú alltaf verið í sjó (sett föst í skak-
rúllunum) og legið eins og teinar nið-
ur frá bátnum. í þessum aðgangi öll-
um liafði hrefnan vart við þau komið.
Skyndilega fannst að hvalurinn
hætti að fást við kjölinn; hreyfingar
bátsins urðu eðlilegar að nýju, og
mennirnir sáu skugga hvalsins hverfa
í djúpið. Ekkert sást til lians um liríð
og bátsverjar voru farnir að vona, að
hann væri farinn fyrir fullt og allt.
Þær mínútur er hrefnan var að bjástra
undir bátnum höfðu ekki beinlínis
verið mönnunum skemmtistundir.
Þeir gerðu sér vel grein fyrir ]jví að
jjunnur súðbyrðingur trillunnar
þurfti ekki mikið liögg svo eitthvað
léti undan; aðeins smá sporðsveifla
Jtessa risa gat slegið botninn úr bátn-
um. En hrefnan var alls ekki horfin
á braut. Eftir á að giska 10 mínútur
skaut henni upp nokkuð frá trillunni.
Og nú fannst mönnunum jjcir frekar
staddir á hvalasýningu í sædýrasafni
en á Vestfjarðamiðum. Hrefnan kom
lóðrétt úr kafinu og eins og brá sér
upp á sporðinn. Rétt eins og tamdir
smáhvalir sjást stundum leika á sýn-
ingum í sædýrasöfnum dansaði hún
jjarna upp á endann í sjónum, en nú
miklu hærra úr sjó en hún hafði gert
áður við bátshliðina. Nálega allur
skrokkurinn var úr sjó nema sporður
og stirtla, sem hvalurinn dillaði til
með tíðum sterklegum slögum. Og
sjá! Netadruslan var horfin af haus
dýrsins.
Ekki sáu bátsverjar miklar menjar
eftir netið á haus skepnunnar, svo
ekki hefur Jjað verið farið að skerast
að ráði inn í holdið. Þá telja Jjeir fé-
lagar nær útilokað, að lnefnan hafi
nuddað netið fram af hausnum, enda
athafnir hennar varla miðast að slíku,
heldur hafi strengt netið nuddast og
skorist í sundur á járnklæddum kili
bátsins. Að sögn þeirra félaga liðu á
að giska l]/2 til 2 klukkustundir frá
Jjví Jjeir urðu hrefnunnar fyrst varir
Jjar til hún var laus við netið.
Lesandinn kynni nú að halda, að
Jjessi næsta óvenjulega frásögn væri
hér á enda. En við liana er nokkur
viðbót, sem er eins óvenjuleg og Jjað,
sem Jjegar er fram komið. Ríður sú
viðbót ef til vill baggamuninn fyrir
marga um Jjað, hvort telja megi, að
hrefnan hafi sýnt þroskaða skynsemi
eða tilfinningar, sem mannskepnan
ætlar sér oft einni.
12