Náttúrufræðingurinn - 1989, Blaðsíða 4

Eftir borholugosið í Bjarnarflagi hinn 8.september 1977 var mikið gufuútstreymi á svæð-
inu. Á myndinni sést einn af borholuskúrunum yfirfullur af gufu. Ljósm. Páll Imsland.
En hví er þá ekki unnt að segja fyrir
um það hvort Kröflueldum sé lokið
eða að ljúka? Pað stafar af því að
hegðun jarðskorpunnar á Kröflusvæð-
inu hefur breyst að undanförnu.
Hraði allra breytinga á svæðinu er nú
til mikilla muna minni en áður var og
því er ekki lengur hægt að draga
ályktanir á sama hátt og fyrr. Þá er
einnig á það að líta að við höfum ekki
upplifað endi á slíkri atburðarás sem
landrekshrina þessi er og þekkjum
hann því ekki. Það vantar sem sagt
reynsluna af því hvernig svona atburð-
ir enda til þess að hægt sé að nota nú-
verandi ástand og breytingarnar á því
til þess að segja fyrir um það af nokk-
urri nákvæmni, hvort þetta sé endir-
inn eða ekki. Þær hugmyndir sem við
höfum í þessu sambandi eru frá lokum
Mývatnselda, meira en 250 ára gaml-
ar. Þær eru bæði óljósar í mörgu tilliti
og auk þess er þeirra alls ekki aflað
með beinum mælingum. Þær þola því
engan samanburð við þá þekkingu
sem aflast hefur í Kröflueldum og not-
ast hefur verið við í forsögnum um þá
atburði.
Kröflugosin hafa í eðli sínu verið lík
hvert öðru en ásýndum hafa þau verið
ólík. A forsíðu blaðsins að þessu sinni
er mynd sem tekin var í Kröflugosinu
í mars 1980 og á blaðsíðu 92 er mynd
frá gosinu í október sama ár. Hér á
síðunni er ennfremur mynd frá einum
af sérstæðustu atburðum Kröflueld-
anna, þegar kvikan barst inn í borhol-
una í Bjarnarflagi í september 1977
svo að gaus upp úr henni. Þá hitnaði
mikið á yfirborði í Bjarnarflagi og
sýnir myndin áhrif þessa á jarðhita-
vinnsluna þar.
58