Náttúrufræðingurinn - 1989, Blaðsíða 35

0.03
1982 1985 1986 1987 1987
SÝNATÖKUTÍMI
Mynd 2. Niðurstöðutölur ósonmælinga sýndar í súluriti (sbr. Töflu 1). Grái og gulgrái
hluti súlnanna sýnir staðlað frávik (S.D.) frá miðtölugildi, sem gefið er til kynna með lá-
réttu, heilu striki á miðju svæðinu. The results of ozone determinations depicted as col-
umns (conf. Table 1). The gray areas indicate the standard deviations from means which
are shown as unbroken horizontal lines in the middle of the gray areas.
Magn ósóns breyttist lítið á athug-
unartímabilinu. Það var á bilinu
1,1 TO'2 - 2,4T0'2 míkról/1 (0,011 -
0,024 míkról/1) (Tafla 1 og 2. mynd).
Svipað magn hefur verið mælt í lofti í
Grænlandi (0,013 míkról/1) og á Suð-
urskautslandinu (0,01 - 0,03 míkról/1)
(Air Quality 1970). í Alpafjöllum er
bakgrunnsmagn ósóns í lofti nokkru
hærra eða á bilinu 0,03 - 0,04 míkról/1
í 1600 - 4000 m hæð (Gehrig 1988). Til
samanburðar skal geta þess, að há-
marksgildi ósóns í andrúmslofti, sem
leyfilegt telst í Bandaríkjunum, er
0,08 míkról/1 (Sax 1974). Schjoldager
(1979) hefur mælt meira magn en
þessu nemur í sýnum, sem tekin voru
á tveimur sýnatökustöðum í u.þ.b. 10
km fjarlægð frá miðborg Oslóar og í
150 - 200 m hæð yfir sjó. Taldi hann,
að niðurstöðutölur þessar gæfu til
kynna, að ljósefnafræðilegra efna-
hvarfa hefði gætt á sýnatökustöðum
þessum vegna mengunar í lægri hlut-
um andrúmsloftsins (photochemical
smog). Með því að sýnatökustaður
okkar (l.mynd) er sambærilegur við
sýnatökustaði Schjoldagers í námunda
við Osló, er ljóst, að slíkrar mengunar
hefur ekki gætt hér.
í þessu sambandi er einkar athyglis-
vert, að ljósefnafræðilegur þreykur
gæti myndast í sambærilegum mæli að
sumri til í Los Angeles (34° norð-
89